De Tweede Ronde. Jaargang 8

[p. 36]

Drie gedichten
J. Eijkelboom

Een hand op de tafel

Het craquelé van een krokodil bijna
al blijft bij hen het adergestel
discreet onder dat pantser.
Aan de andere kant is het interessant
te zien hoe die delta verloopt.
Alleen, als het maar niet bij jezelf was.
Tijden dat het goed was te zien
bij je oma en opa
en toen bij je vader en moeder
en nu hier, hier op de tafel.

Ik wou dat ik nog jou was
zo zacht en gespannen van huid,
alleen een zweem van marmer
aan de binnenkant van je pols,
in de holte van je knie.
Voor jou duurt het nog even
eer je gelooid en geplooid bent.
Je kunt ons kind nog zien groeien
tot de mooie vrouw die het wordt.

Wanneer ik het nog meemaak
als mompelende grijsaard aan de kant
kus mij dan nog even
op het doorgroefde beproefde
nog steeds onnadenkende voorhoofd
desnoods.

[p. 37]

Vitaal orgaan

De dichter sprak het vroeger toe:
o hart, mijn hart...
Het figureert nu vaak op stickers
die luid de liefde afficheren
voor alles wat je hartje
van krant en middenstand
hartstocht'lijk moet begeren.

Wat is het echt?
Een dwarsgestreepte holle spier,
een wonderbaarlijk apparaat
dat ons toestaat te leven
zoals we het meestal
niet hadden gewild.

In de scheerspiegel

... so varified with spots, pimples and freckles,
that nothing could appear more nauseous
Swift

Wat Gulliver zag
met zijn neus op de reuzen van Brobdingnag,
kan nauwelijks erger zijn geweest
dan wat ik zie aan stoppels
schots en scheef, grijs of dofzwart
en - ergst van al - doorzichtig zilver
als van een slijmspoor op vaalbleke
ondergrond, purper-doorschoten,
vol vlekken, groeven, duistre putjes -
alles onder de slappe wallen
van ogen die de aanval duchten
maar het verval niet kunnen stutten.

Veel schuim erover, dan het mes,
en gauw de spiegel omgekeerd
naar het normale beeld:
een bijna oude heer die vol blijft houden:
Het leven heeft mij goddank niets geleerd.