|
| |
| |
| |
De Gorilla
Georges Brassens
(Vertaling Matthijs Bakker)
Door dikke tralies heen aanschouwden
De vrouwspersonen van 't kanton
Ongegeneerd de zwaargebouwde
Gorilla die erachter stond.
Zelfs gluurde zonder zich te schamen
't Publiek verzameld aan dat hek
Naar een bepaalde niet bij name
Hier door mij aan te duiden plek,
Hoe nu de plotselinge uitbraak
Van het gevangen fraaie beest
Verklaren, denk'lijk is de oorzaak
Een slecht gesloten deur geweest;
De aap berichtte bij 't verlaten
Van 't hok: ‘Vandaag raak ik het kwijt,’
Daarmee bedoelde hij, U raadt het
Natuurlijk al, zijn maagd'lijkheid.
‘Heremijntijd,’ riep buiten zinnen
De baas van 't dierenpark, ‘en wat
Nog het beroerdste is, apinnen
Heeft mijn gorilla nooit gehad.’
In plaats van zich de kans te gunnen
Die men hier ziet, nam ilico
Zodra zij 't nieuws vernam, de kunne
De benen richting uitgang Zoo.
| |
Le gorille
1
C'est à travers de larges grilles
Que les femelles du canton
Contemplaient un puissant gorille
Sans souci du qu'en dira-t-on.
Avec impudeur ces commères
Lorgnaient même un endroit précis
Que rigoureusement ma mère
M'a défendu d' nommer ici,
2
Tout à coup la prison bien close
S'ouvre on n' sait pourquoi, je suppose
Qu'on avait dû la fermer mal;
Le singe en sortant de sa cage
Dit: ‘C'est aujourd'hui qu' je le perds’
Il parlait de son pucelage,
Vous aviez deviné, j'espère!
3
L' patron de la ménagerie
Criait éperdu: ‘Nom de nom
C'est assommant, car mon gorille
N'a jamais connu de guenon’
Dès que la féminine engeance
Sut que le singe était puceau,
Au lieu de profiter d' la chance
Elle fit feu des deux fuseaux.
| |
| |
Zelfs zij van wie zopas de ogen
Niet weken van de gorilla
Verdwenen, wat getuigen moge
Van hun gebrek aan logica;
Hun vrees had des te minder zin, daar
In vergelijking tot de man
De aap niet onderdoet als minnaar,
Wat menig vrouw beamen kan,
Een ieder maakt dat hij de gaarde
En't bronstig dier zijn greep ontvliedt,
Alleen één vrouw, een hoogbejaarde,
En ook een jonge rechter niet.
Daar anderen te snel vertrokken,
Wendde de vierhander beslist
Zijn slingertred naar de twee rokken
Van 't oude mens en de jurist,
‘Ach wat,’ verzuchtte zij van honderd,
‘Als iemand nog iets in mij zag,
Dan zou ik zeggen, 't is een wonder
Dat ik het nog beleven mag.’
De rechter oordeelt onbewogen:
‘Dat men mij aanziet voor apin,
Hoeft niet te worden overwogen,’
Maar daar vergiste hij zich in.
4
Celles-là même qui naguère
Le couvraient d'un oeil décidé,
Fuyaient prouvant qu'ell's n'avaient guère
De la suite dans les idées,
D'autant plus vaine était leur crainte
Que le gorille est un luron
Supérieur à l'homm' dans l'étreinte
Bien des femmes vous le diront,
5
Tout le monde se précipite
Hors d'atteinte du singe en rut,
Sauf une vieille décrépite
Et un jeune juge en bois brut
Voyant que toutes se dérobent
Son dandinement vers les robes
De la vicille et du magistrat.
6
‘Bah, soupirait la centenaire
Qu'on pût encor me désirer
Et pour tout dire, inespéré’,
Le juge pensait, impassible:
‘Qu'on me prenn' pour une guenon
C'est complètement impossible’
La suite lui prouva que non,
| |
| |
Verplaatst U eens in de gedachte,
U was gesteld voor het besluit
Eén van dit tweetal te verkrachten,
Naar wie ging dan uw voorkeur uit?
Indien mijzelf vandaag of morgen
Zo'n soort dilemma overkwam,
Oma of toga, zou ik zorgen
Dat ik de eerste optie nam.
Hoeveel gorilla's ook vermogen
In 't liefdesspel, zij kunnen vaak
Niet in gelijke mate bogen
Op scherp verstand of goede smaak;
In plaats dat hij het oudje aanrandt,
Als U en ik hadden gedaan,
Sleurt onze aap naar dichte aanplant
De magistraat achter zich aan,
Hoe spijtig dat ik het gebeuren
Niet verder uit de doeken doe,
Iets wat vooral valt te betreuren
Vanwege 't leuke van de clou,
Dat op 't moment suprême bijvoorbeeld
De rechter ‘Mama’ riep, net als
Die dag de man, door hem veroordeeld,
Wiens kop men afsloeg van de hals.
7
Suposez qu'un de vous puisse être
Violer un juge ou une ancêtre,
Lequel choisirait-il des deux?
Qu'une alternative pareille
Un de ces quatre jours m'échoie
C'est j'en suis convaincu, la vieille
Qui sera l'objet de mon choix,
8
Mais par malbeur, si le gorille
Au jeu de l'amour vaut son prix
On sait qu'en revanche il ne brille
Ni par le goût, ni par l'esprit.
Lors au lieu d'opter pour la vieille
Comme aurait fait n'importe qui
Il saisit le juge à l'oreille
Et l'entraîna dans un maquis.
9
La suite serait délectable
Malheureusement je ne peux
Pas la dire et c'est regrettable
Ça vous aurait fait rire un peu
Car le juge, au moment suprême
Criait: ‘Maman’, pleurait beaucoup
Comme l'homme auquel le jour même
Il avait fait trancher le cou.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd