De Tweede Ronde. Jaargang 6

[p. 37]

Twee Caribische gedichten
J. Hombergen

Tintamarre

Hitte balt samen de laatste
stilte. Verblindend de namen,
die haar materie ontvallen.

De landwind rumoert als een
sterfdag, gehoor vindend slechts
bij vlieg, worm, dode schelp.

Maar de zee, de zee is nog altijd
die brede lach. Ik vertel
haar weer mijn mooiste zonden.

Caribe

Hij houdt van messen, vrouwen.
Zij van een weekend kamperen,
barbecuën. Ik bekijk de kustlijn,
handdoek, wapperend in de wind.

Hij graaft een gat in de grond,
zet het bier koud. Zij kruidt in-
middels de kippepoten. Slavenmuur,
kronkelend tegen de hellingen.

Hij snorkelt. Ik rol de golven.
Zij luistert: ‘Bedenk mijn voet,
ik ben de twee levens van het eiland.’
Zachte schaduw onder kustgeboomte.