De Tweede Ronde. Jaargang 5

[p. 114]

Chinese dichters
Jean Dominique^*
(Vertaling Peter Verstegen)

Chinese dichters zijn om hun gevoeligheid
Befaamd; ik las dat je er zelfs aan maneschijn
Kan doodgaan - geen Chinees die je voor gek verslijt:
Zo'n avontuur schijnt daar iets heel normaals te zijn.

Ze drinken wijn en maanlicht tot ze dronken worden,
Hun verzen schommelen als lange bamboestaken
Tussen hun hartewater en de nevelflarden
Die zich daarginds aan alles schijnen vast te haken.

Hun droeve, broze ziel, zo pril en te vertrouwen,
Klieft als een zwaluwvlucht de lucht en de rivier,
En wat als tranen glijdt over hun zijden mouwen
Zijn blaadjes van de wilg, zo fijn en spits en teer.

Misschien is 't een Chinees die in mijn hart dit lied
Van bloemen en van maan en water heeft geplant,
En dat zacht ingekleurd inktlandschap van een riet
Dat, bevend in de wind, rust in een vissershand.

Misschien is mijn hart zelf wel half Chinees en moet
Het op een goede dag ook aan de maan kreperen...
De vraag is, bij zo'n avontuur, de vraag is hoe
Een land als dat van ons daarop gaat reageren.

* Jean Dominique (1873-1952) schreef tussen 1899 en 1922 acht bundels. Zijn werk is bijeengebracht in de postume bundel Poèmes choisis, Brussel 1955.
Zie voor de Franse tekst pag. 200