De Tweede Ronde. Jaargang 3

[p. 40]

Vier gedichten
Rob van Moppes

Dierentuin

Als grenzen zijn geslecht van mijn en dijn
of willens wetens leed is aangedaan -
de culpabiliteit des daders buiten kijf -

dreigt hem de cel: wellicht een flinke zit.
Doch wie geen blaam treft weet zich vrij
en gaat en staat naar wens en willekeur.

Alleen het dier dat droevig incourant is
krijgt levenslang ter lering en vermaak
van wie een kaartje koopt: geen amnestie

bereikt zijn kooi: hij zit zijn dagen schuld-
loos uit en thuis vertelt het opgewonden kind
van wilde beesten waar een streepje door loopt.

Oud strijder

Hij legt zich bij zijn jaren neer;
opstandig evenwel en zonder vree.

De stok slagvaardig in de hoek;
de bril blijft binnen handbereik;
de tanden knarsen onder water door;
de pil, die bitter is, geslikt
en als de nood het hoogst is
is de steek, hoe pijnlijk ook,
onder het bed nabij.

Knokige knuisten bovendeks gebald
om droom van later te verdrijven.

[p. 41]

Blindenlied

De zon schijnt uitgedoofd
en dus is dag ook nacht
achter die grote zwarte brillen.

Wit-rood geblokt is voelspriet
brandmerk; kijk uit pas op
en stoeprand valkuil.

Wie in het duister tast
voelt best waar het om gaat:
es lebt aber es zeigt sich nie.

De mus

voor Peter Vos

 

Het zijn met velen maakt

 

hem klein in 't oog van wie

 

 

 

de wet der schaarste stelt

 

en naar grandeur zoekt in de lucht.

 

 

 

Hij doet gewoon maar wat hem zint

 

en dat is lang niet gek genoeg

 

 

 

voor wie exotisch pronken mag

 

of hoge noten op zijn zang heeft.

 

 

 

Hij leeft als vogel zonder waarde

 

en om die reden zonder kooi.

 

 

 

Te ordinair voor goede sier

 

mag hij zich heel gelukkig prijzen.