De Tweede Ronde. Jaargang 2

[p. 139]

Twintig gedichten
e.e. cummings
(Vertaling Peter Verstegen)

Uit: Eight Harvard Poets (1917)

'k zal het veld inwaden

tot mijn dijen baden in brandende bloemen

Ik neem de zon in mijn mond
en spring de rijpe lucht in

Levend

met ogen dicht

om op het donker te botsen

in de slapende rondingen van mijn lijf

Zullen soepel volleerde vingers ingaan
met kuisheld van zee-meisjes

Zal 'k het mysterie voleinden

van mijn vlees

Ik zal opstaan

Na duizend jaar

bloemen
zoenen

En mijn tanden zetten in het zilver van de maan

i will wade out

till my thighs are steeped in burning flowers

I will take the sun in my mouth
and leap into the ripe air

Alive

with closed eyes

to dash against darkness

in the sleeping curves of my body

Shall enter fingers of smooth mastery
with chasteness of sea-girls

Will i complete the mystery

of my flesh

I will rise

After a thousand years

lipping
flowers

And set my teeth in the silver of the moon

[p. 140]

& A (1925)
IV

Neem bijvoorbeeld dit:

als aan de kleur van middernacht
die meer is dan duister (die
mij en Parijs is en alles)
de lichte
regen
gebeurt hevig en prachtig

en (staande aan een raam
dit uur van de nacht)

voel 'k me zomaar

hevig volledig bewust van de regen of liever
van Iemand die vaardig gebruik maakt van daken en straten
voor een denkbaar en prachtig geluid:

als een (misschien) klok in de levende koelte
heel zwak slaat en als ten laatste
door zo delicate regengebaren

een kleur breekt, die ochtend is, O 't is niet vreemd dat

'k (aan de rand van de dag) zonder twijfel
een miljoenste gedicht maak dat niet totaal aan
jou zal voorbijgaan; of als 'k in ieder geval, vrouw,
een van de duizend zeiven die jouw glimlach zijn schep.

IV

Take for example this:

if to the colour of midnight
to a more than darkness(which
is myself and Paris and all
things)the bright
rain
occurs deeply, beautifully

and i(being at a window
in this midnight)

for no reason feel

deeply completely conscious of the rain or rather
Somebody who uses roofs and streets skilfully to make a
possible and beautiful sound.

if a(perhaps)clock strikes, in the alive
coolness, very faintly and
finally through altogether delicate gestures of rain

a colour comes, which is morning, O do not wonder that

(just at the edge of day)i surely
make a millionth poem which will not wholly
miss you; or if i certainly create, lady,
one of the thousand selves who are your smile.

[p. 141]

& D: XIX

god had haast toen hij Marjorie maakte
een jongenslijf op niets vermoedende
meisjesbenen, zijn linkerhand hakte 't
kwartsachtig gezicht, zijn rechter mepte er
die grote grappige vitale niet te vertrouwen
plant van haar mond tegenaan
Op het geheel plakte hij opeens
een piepkleine zonsondergang van vermouth
-kleur. Haar. hij plaatste tussen haar lippen
een vochtige vergissing waarvan het aroma mij acuut
tot tranen brengt, terwijl de bestofte niew-
heid van haar archaïsche blik op mij begint te.  leunen....
een beetje, op het moment dat 'k voor
twee dollar haar heupen met jongens en meisjes vul

XIX

in makıng Marjorıe god hurrıed
a boy's body on unsuspicious
legs of gırl his left hand quarried
the quartzlıke face hıs rıght slapped
the amusıng bıg vıtal vıcıous
vegetable of her mouth
Upon the whole he suddenly clapped
a tıny sunset of vermouth
-colour.  Haır he put between
her lıps a moıst mıstake, whose fragrance hurls
me into tears, as the dusty new-
ness of her obsolete gaze begıns to  lean....
a lıttle agaınst me, when for two
dollars ı fıll her hıps wıth boys and gırls

& D: XXIV

'k hou van mijn lijf als het met jouw

lijf is. Het is zo'n heel nieuw iets.
Spiert beter en zenuwt meer.
'k hou van je lijf. 'k hou van wat het doet,
'k hou ervan hoe 't. 'k hou ervan zijn ruggegraat
te voelen en zijn botten, en de bevende
-glad-stevig te en wat 'k steeds en
steeds en steeds weer opnieuw zal kussen, 'k hou
ervan dit van je en dat van je te kussen,
'k hou ervan, langzaam het, shockdons te strelen
van je electrisch bont, en wat-is-het dat komt
over vlees dat uiteengaat.... En ogen grote kruimels liefde

en mogelijk hou 'k van de sensatie

van onder mij jou zo heel nieuw

XXIV

ı like my body when it is with your
body.  It is so quite new a thing
Muscles better and nerves more
ı like your body  ı like what it does,
ı like ıts hows.   ı like to feel the spine
of your body and its bones, and the trembling
-firm-smooth ness and which ı will
agaın and agaın and again
kiss,  i like kissing this and that of you,
ı like, slowly stroking the, shocking fuzz
of your electrıc fur, and what-is-ıt comes
over partıng flesh.... And eyes big love-crumbs,

and possibly i like the thrill

of under me you so quite new

[p. 142]

XLI Poems (1925)
La guerre
I

de aarde als een dronken
dienstmeid die met een ouwe zwabber
rondpookt onder
conventies en verborgen

vuiligheid aan de dag brengt
die verwaarloosde
gevoelens aanstoot en stoffige
heldhaftigheden

onthult
en
tenslotte tegen het duurste
meubel opbotst en

een
crucifix omgooit dat in twee, drie
stukken valt en haastig wordt opgeraapt en
op de asvaalt gekeild

waar
ligt

wat eens de discobolus was van

ene

Myron

La guerre
I

earth like a tıpsy
biddy with an old mop punching
underneath
conventions exposes

hidden obscenities
nudging
into neglected sentiments brings
to lıght dusty

heroısms
and
finally colliding with the most
expensive furniture upsets

a
crucifix which smashes ınto several
pieces and ıs hurriedly picked up and
thrown on the ash-heap

where
lıes

what was once the discobolus of

one

Myron

[p. 143]

II

Mensheid 'k hou van je
omdat je liever de laarzen poetst van het
succes dan weten wil wiens ziel er hangt te bungelen
aan z'n horlogeketting wat voor beide partijen genant

zou zijn en omdat je
rotsvast alle songs bewondert
met de woorden thuis vaderland en moeder erin
die gezongen worden in de ouwe howard^*

Mensheid 'k hou van je omdat je
als je krap zit je verstand naar de
lommerd brengt om een borrel te kopen en als je
goed bij kas bent uit trots

de pandjesbaas mijdt en
omdat je je voortdurend onmogelijk
maakt zij het
vooral in je eigen huis

Mensheid 'k hou van je omdat je
het geheim van het leven permanent
in je broek stopt en dan vergeet
dat het er is en erop gaat

zitten
en omdat je
altijd maar weer gedichten schrijft in de schoot
van de dood Mensheid

'k haat je

* Howard Athenaeum, Cummings' favoriete vaudevilletheater in Boston.

II

Humanity ı love you
because you would rather black the boots of
success than enquire whose soul dangles from his
watch-chaın which would be embarrassing for both

parties and because you
unflınchingly applaud all
songs containing the words country home and
mother when sung at the old howard

Humanity ı love you because
when you're hard up you pawn your
intelligence to buy a drink and when
you're flush prıde keeps

you from the pawn shop and
because you are continually committing
nuisances but more
especially in your own house

Humanity i love you because you
are perpetually putting the secret of
lıfe ın your pants and forgetting
ıt's there and sitting down

on ıt
and because you are
forever making poems in the lap
of death Humanity

i hate you

[p. 144]

is 5. TWO (1926)
X

Mijn lieve oude etcetera
tante lucy kon je tijdens

de laatste oorlog precies vertellen
en wat meer is ze deed het ook
waar iedereen voor

vocht,
mijn zus

isabel creëerde honderden
(en
honderden) sokken om maar te zwijgen van de
overhemden vlovaste oorwarmers

etcetera polsmoffen etcetera, mijn
moeder hoopte dat

'k zou sneuvelen etcetera
dapper natuurlijk mijn vader werd
schor van het vertellen hoezeer het
een voorrecht was en had hij zelf toch maar
terwijl intussen mijn

persoon etcetera rustig in
de diepe modder et

cetera
lag (te dromen,
et

cetera, van

Je glimlach
ogen knieën en van je Etcetera)

X

my sweet old etcetera
aunt lucy during the recent

war could and what
is more did tell you just
what everybody was fighting

for,
my sister

isabel created hundreds
(and
hundreds)of socks not to
mention shirts fleaproof earwarmers

etcetera wristers etcetera, my
mother hoped that

i would die etcetera
bravely of course my father used
to become hoarse talking about how it was
a privilege and if only he
could meanwhile my

self etcetera lay quietly
in the deep mud et

cetera
(dreaming,
et

cetera, of

Your smile
eyes knees and of your Etcetera)

[p. 145]

No Thanks (l935)
29

de meeste(mensen

kunnen gewoon

niet)
willen niet (de meeste
oudermensen moeten niet

moesten niet) de meeste durven niet

(mensen zoals ach
je weet wel van die)
zijn niet

&

zelfs
(omdat de meeste niet
ooit hebben geleefd

mensen altijd) gaan ze niet

dood (om hoogst begraven
te raken onaanraakbaar
zeer

door

de meeste)mensen

29

most(people

simply)

can't)
won't(most
parent people mustn't

shouldn't)most daren't

(sort of people well
you know kind of
aint

&

even
(not having
most ever lived

people always)don't

die(becoming most
buried unbecomingly
very

by

most)people

[p. 146]

61

liefdes functie is aanmaak van nietweten

(weten is wensloos; liefde alles wensen)
je leeft onderstevoor, één smoort in eender,
waarheid met feit verward, vis snoeft te vissen

mensen zijn wormenprooi (liefde is 't eender
of tijd zwikt, licht wegzinkt, alle maat buigt
is niet verbluft als denken sterren weegt
- vreest doodgaan 't minst; nog minder dood als einde)

gelieven zijn goed af (hun ik houdt vol
wat het ook zij dat zich aan hen vertone
hun nietweet-adem durft verdoezelen
meer dan de rijkste wijsheid vreest te zien

zij (lachen, huilen) dromen, scheppen, doden
waarbij 't geheel beweegt; elk deel staat stil:

61

love's function is to fabricate unknownness

(known being wishless, but love,all of wishing)
though life's lıved wrongsideout,sameness chokes oneness
truth is confused with fact,fısh boast of fıshing

and men are caught by worms(love may not care
if time totters,light droops,all measures bend
nor marvel if a thought should weigh a star
-dreads dyıng least;and less,that death should end)

how lucky lovers are(whose selves abide
under whatever shall dıscovered be)
whose ıgnorant each breathıng dares to hide
more than most fabulous wisdom fears to see

(who laugh and cry)who dream,create and kıll
whıle the whole moves,and every part stands still:

50 Poems (1940)
42

liefde is dikkerder dan vergeten
dunnerder dan nog weten
zeldener dan golven vochtig zijn
gangbaarder dan in gebreke zijn

zij is waanzin en manig
en min vatbaar voor onzijn
dan heel de zee die alleen nog
dieper is dan de zee

42

love is more thıcker than forget
more thinner than recall
more scldom than a wave is wet
more frequent than to faıl

it is most mad and moonly
and less it shall unbe
than all the sea which only
is deeper than the sea

love is less always than to win
less never than alive
less bigger than the least begin
less lıttler than forgive

ıt ıs most sane and sunly
and more ıt cannot dıe
than all the sky whıch only
is higher than the sky

[p. 147]

 

liefde is minder altijd dat winnen

 

is minder nooit dan levend

 

min groter dan 't minst beginnen

 

min kleiner dan vergeven

 

 

 

zij 's wijsheid en zonschijnig

 

en meer zij kan niet stuk

 

dan heel de lucht die alleen nog

 

hoger is dan de lucht

43

haat blaast een bel van wanhoop in heelal
enormiteit wereldsysteem en knal
- de angst begraaft een morgen onder pijn
en gisteren rijst op zo jong en pril

plezier en pijn zijn louter buitenkant
(het een toont zich, het ander houdt zich schuil)
geen is van 't leven 't enig kostbaar doel
liefde geeft nog wat massa aan de munt

komt er een man die vraagt van nu nooitminder
aan madame dood en lente zonder winter?
die geest wervelt ze rond met eigen vingers
en geeft hem niets (behalve als hij zingt)

hoeveel meer dan voldoende voor ons saam
liefste. En als ik zing ben jij mijn stem,

43

 

hate blows a bubble of despair into

 

hugeness world system universe and bang

 

-fear buries a tomorrow under woe

 

and up comes yesterday most green and young

 

 

 

pleasure and pain are merely surfaces

 

(one itself showing,itself hiding one)

 

life's only and true value neither is

 

love makes the little thickness of the coin

 

 

 

comes here a man would have from madame death

 

neverless now and without winter sprıng?

 

she'll spın that spınt her own fingers with

 

and give him nothing(if he should not sing)

 

 

 

how much more than enough for both of us

 

darling.  And if i sing you are my voice,

[p. 148]

1 × 1 (1944)
XIII

plato zei het
hem: hij kon het niet
geloven (jezus

zei het hem; hij
wou het niet
geloven) lau

tze
zei het hem zeker,
en generaal
(ja

mevrouw)
sherman;
en zelfs
(geloof het
of

niet) u
zei het hem: ik zei
het; wij zeiden het
(hij geloofde het niet, nee

meneer) het vergde
een verjapt stukje staal van
de oude sixth

avenue
spoorlijn; bovenin zijn kop; dat zei

hem wat^*

* Cummings meende dat de afgebroken spoorlijn als schroot aan Japan was verkocht.

XIII

plato told

him he couldn't
believe ıt(jesus

told him,he
wouldn't belıeve
ıt)lao

tsze
certainly told
him,and general
(yes

mam)
sherman,
and even
(believe it
or

not)you
told him ı told
him,we told hım
(he dıdn't believe ıt,no

sır)ıt took
a nipponızed bit of
the old sıxth

avenue
el,ın the top of hıs head to tell

hım

[p. 149]

XIV

lijd met dit bezig monster, nonmensdom,

niet mee. Vooruitgang is een zachte kwaal:
daar (veilig voorbij dood en leven) speelt

uw patiënt met de grootheid van zijn kleinheid -
scheermesje wordt door electronen tot
bergrug vergoddelijkt; de lens vergroot

onwens door waarwanneer te buigen tot
onwens weerkeert tot zijn onzelf.

Een wereld

van makelij is er geen van geboorte -

lijd mee met zwak vlees, sterren, bomen, stenen,
maar nooit met dit fraai staal van hypermagisch

ultra-almachtig zijn. Wij artsen weten

als er geen hoop meer is - hee: er is een
verdomd geschikt heelal hiernaast; ga mee

XIV

pity this busy monster,manunkind,

not.  Progress is a comfortable disease
your victim(death and lıfe safely beyond)

plays wıth the bıgness of his lıttleness
-electrons deıfy one razorblade
ınto a mountainrange,lenses extend

unwish through curvıng wherewhen tıll unwish
returns on its unself

A world of made

is not a world of born-pıty poor flesh

and trees,poor stars and stones,but never this
fine specimen of hypermagıcal

ultraomnipotence. We doctors know

a hopeless case if-listen:there's a hell
of a good universe next door,let's go

[p. 150]

Xaipe (1950)
6

doodgaan is best)maar Dood

?o
kindje
'k

zou niets van

Dood willen weten als Dood
goed
was: want

als je 't (in plaats van eraan te gaan denken)

begint te voelen is doodgaan
een mirakel
waarom? om

dat doodgaan volmaakt

natuurlijk is; volmaakt
zacht gezegd levendig (maar

Dood

is puur
natuurwetenschappelijk
& kunstmatig &

slecht & wettig)

wij danken u
god
almachtig dat we doodgaan

(vergeef ons, o leven! de zonde van de Dood

6

dying ıs fıne)but Death

?o
baby
i

wouldn't lıke

Death if Death
were
good.for

when(ınstead of stopping to think)you

begin to feel of it,dying
's miraculous
why'be

cause dying is

perfectly natural,perfectly
putting
it mildly lıvely(but

Death

is strictly
scıentifıc
& artıfıcial &

evil & legal)

we thank thee
god
almighly for dying

(forgive us,o lıfe?the sin of Death

[p. 151]

67

als gezichten die bloemen heten de grond uitzweven
en ademen is wensen en wensen is hebben -
maar houden is neergang en twijfels en nimmer
- 't is april (ja, april; mijn liefste) 't is lente!
ja de mooie vogels dartelen op hun tierigst
ja de visjes stoeien zo blij als maar kan
(ja de bergen zijn samen aan 't dansen)

als ieder blad opengaat zonder geluid
en wensen is hebben en hebben is geven -
maar houden is gek zijn van en is nonsens en niets
- te leven; wij leven, lief: 't is (kus me) lente!
de mooie vogels fladderen nu zo zij en zo hij
de visjes die sidderen nu zo jij en zo ik
(nu dansen de bergen, de bergen)

als meer dan teloor ging gevonden gevonden is
en hebben is geven en geven is leven -
maar houden is duister en winter en kruipen
- 't is lente (onze nacht wordt tot dag) O, 't is lente!
al de mooie vogels duiken naar 't hart van de lucht
al de visjes die klimmen door 't denken van de zee
(al de bergen die zijn aan het dansen; het dansen)

67

when faces called flowers float out of the ground
and breathing is wıshıng and wıshıng ıs havıng-
but keeping is downward and doubtıng and never
-ıt's april(yes,aprıl,my darling)ıt's sprıng!
yes the pretty bırds frolic as spry as can fly
yes the lıttle fısh gambol as glad as can be
(yes the mountaıns are dancıng together)

when every leaf opens without any sound
and wishing is havıng and havıng ıs gıvıng-
but keeping is dotıng and nothing and nonsense
-alıve,we're alive,dear ıt's(kıss me now)spring!
now the pretty bırds hover so she and so he
now the lıttle fısh quiver so you and so i
(now the mountains are dancıng,the mountains)

when more than was test has been found has been found
and havıng is givıng and givıng is living-
but keeping is darkness and wınter and cringing
-it's spring(all our nıght becomes day)o,it's spring!
all the pretty bırds dıve to the heart of the sky
all the little fish dimb through the mind of the sea
(all the mountains are dancing,are dancing)

[p. 152]

70

het driehoekig waarom

van een droom (met

waanzinnig
ogen van raam) kan

somber blauw zijn ten

zij het
een (zweve
nde door

nooit) vlieger

is als gezicht van
het kind dat
ieder

kind is (&

daarom onzichtbaar) hoe dan ook jij
stapte er (wie wij
ook zijn) voorzichtig o
ver (& ik) een paar heen

nieuwer
dan leven (of dan
dood) is op

s

meri
gs
t

trottoir luister in bloei

70

blue the triangular why

of a dream(with
crazıly
eyes of window)may

be un

less it
were(floati
ng through

never)a kite

like face of
the child who's
every

child(&
therefore invisible)anyhow you
've(whoever
we are)stepped carefully to

ver(& ı)some

newer
than lıfe(or than
death)ıs on

f

ilthi
es
t
sidewalk blossoming glory

[p. 153]

95 Poems (1958)
6

in geest gigantisch
(& vervaard voor altijd
niets) jij mijn liefste
miniatuurmens

joviaal ego (&
ondeugend teder
phoebende alter)
clown van een engel

overal welkom
(maar vooral thuis in
nergensen sneeuwig
van winter zijn stilte)

geef me 'n triljoenste
deel van weetgierig
pretmakend nederig
je levendste moed

6

spırıt colossal
(& daunted by always
nothıng)you darlıng
dımınutıve person
jovıal ego(&
mıschıevous tenderly
phoebeıng alter)
clown of an angel

everywhere welcome
(but chıefly at home in
snowıly nowheres
of wınter hıs sılence)

give me a trıllıonth
part of ınquısıtıve
merrıly humble
your lıvıngest courage

7

Omdat je 't leven zo vanzelf neemt (geen
plan smeedt hoe je het edelst spel verslaat
dat een mens trots verliezen kan, of doet
of je dood beni opdat ook dood dat doet

omdat je niet vreest om de vuile grond
te kussen (dus de hemel durft bestijgen)
omdat een brein dat door geen ander brein
bedrogen wordt jouw hart nooit kon bedriegen

maar 't meest (daar is geen twijfel aan) omdat
geen best zo goed is of je kan een beter
bedenken; en omdat geen onheil zo
erger dan ergst is dat je je verhaat

op liefde - een dodelijk onsterflijk ikmens
maakt tot waarom immens al-tijds omdat

7

because you take lıfe ın your strıde(ınstead
of schemıng how to beat the noblest game
a man can proudly lose,or playıng dead
and hopıng death hımself wıll do the same

because you aren't afraıd to kıss the dırt
(and consequently dare to climb the sky)
because a mınd no other mınd should try
to fool has always failed to fool your heart

but most(without the smallest doubt)because
no best is quite so good you don't conceıve
a better,and because no evıl ıs
so worse than worst you fall ın hate wıth love

-human one mortally immortal ı
can turn immense all tıme's because to why

[p. 154]

10

maggie en milly en molly en may
die gingen (een dagje uit spelen) naar zee

en maggie ontdekte een schelp die zong
zo liefdelijk dat ze niet tobben meer kon,

en milly werd vriendjes met 'n ster daar gestrand
zijn stralen vijf vingers zo heel languissant;

en molly werd achtervolgd door een griezel
die zijwaarts voortijlend belletjes blies: en

may kwam thuis met een gladronde steen
zo klein als een wereld zo groot als alleen.

Want wat we ook verliezen (een jou of een mij)
wat we vinden in zee dat zijn altijd weer wij

10

maggie and milly and molly and may
went down to the beach(to play one day)

and maggıe dıscovered a shell that sang
so sweetly she couldn't remember her troubles,and

milly befriended a stranded star
whose rays fıve languid fıngers were;

and molly was chased by a horrible thing
which raced sideways while blowing bubbles and

may came home with a smooth round stone
as small as a world and as large as alone.

For whatever we lose(lıke a you or a me)
it's always ourselves we find in the sea

* ‘liefdelijk’ is een neologisme van de zetter over wie de geest van Cummings blijkbaar vaardig was geworden; er stond ‘liefelijk’.

73 Poems (1963)
52

kleine ik, wie ben je

(vijf of zes jaar oud)
vanuit een hoog venster

tuur je; naar het goud

van novembernachtval

(en je voelt: als dag toch
nacht moet worden o wat

doet ie het dan prachtig)

52

who are you,lıttle i

(five or six years old)
peering from some high

wındow;at the gold

of november sunset

(and feeling that if day
has to be come night

this is a beautiful way)