De Tweede Ronde. Jaargang 2

[p. 103]

Twee sonnetten
Driek van Wissen

Anti-Fries

Als Holland winters is getooid
en wij van kou welhaast verrekken,
blijkt Friesland dichtbevolkt met gekken,
die 's winters gekker zijn dan ooit.

De maffe koppen, strak gelooid,
ontspannen plots in losser trekken,
terwijl zich rond de stuurse bekken
een soortement van glimlach plooit.

In onverstaanbare gesprekken
worden dan praatjes rondgestrooid,
die ijdele verwachting wekken,

totdat de goden, als het dooit,
de hoop der dwaze halzen nekken.
Nee, de elfstedentocht komt nooit!

[p. 104]

Grand Prix

Als wij rechtstreeks met Zandvoort zijn verbonden,
dan is, als men ons op de man af vraagt,
de autorace pas dan finaal geslaagd,
wanneer er doden vallen en gewonden.

Wij kijken uit naar de fatale ronde,
als een coureur zich iets te driest gedraagt
en roekeloos zijn jonge leven waagt
in ruil voor winst van luttele seconden.

Dan wordt met gretig oog het beeld verslonden
hoe onze held zichzelf de dood injaagt
en uit het smeulend wrak wordt uitgezaagd,
waar hij zijn Waterloo in heeft gevonden.

Geen schouwspel immers dat ons meer behaagt
dan als het doodgaan live wordt uitgezonden.