De Tweede Ronde. Jaargang 2

[p. 85]

[Gedichten Simon Knepper]

Ballade van de oude vrouw in de automatiek

Eens sjouwde een wenende oude,
Getergd door leed en rheumatiek
En ook door de grimmige koude,
Langs 't pand ener automatiek.

‘Wil toch mijn ellende beschouwen,’
Riep zij gehinderd door de ruit,
‘'k Heb honger, en deugnieten bauwen
En jouwen mij steeds na en uit.’

‘Marie is haar eigen verkopen,
Jan-Hein is een oude vandaal
En ik moet hier snotterend lopen;
Het is een godsnakend schandaal.’

Dra ging het geweten mij kwellen.
‘Ach moeke,’ sprak ik diep ontzet,
‘Laat mij toch iets voor u bestellen,
Een nassibal, of een kroket.’

‘Kom, reik mij het beursje maar over
En stel mij uw centjes ter hand
- Nee nee, geen gemaar meer daarover,
Daar ben ik zeer tegen gekant!’

Reeds had ik haar tasje te pakken
En gritste de duiten eruit,
Om 't oudje wreed neer te doen smakken.
Een uiterst verrassend besluit!

[p. 86]

Onweer

Als hoog in deJura een ratelslag dreunt,
't Gebergte het dreigende onheil bekreunt
En duistere wolken de lucht overdekken,
Doet men het verstandigst, een jas aan te trekken.

Griep

Dagenlang sleept de verkrachting
Mijns gestels zich nu al voort,

‘Kent Ued. de weersverwachting?’
Roep ik soms tot neus of oor,

‘Kome een klimaatsverzachting
In dit kil en vochtig oord!’

Maar de neus snuift vol verachting,
En het oor loopt zwijgend door.

Satie

O, kon ik zeggen wat ik zie,
Satie, in uw ‘Gymnopedies’,
Vervreemding, leed, melancholie?
Tant pis, ik kan het nie.

[p. 87]

Verzuchting

Soms valt het bestaan onmiskenbaar wat zwaar,
Dan zou men iets ánders believen;
Opmerkelijk is dienaangaande vooral
De schaarsheid der alternatieven.

In het bos

Juist breekt een vroege zonnestraal
De hemel juichend open,
Als uit het dichte struikgewas
Een haas komt aangelopen.
Doch hoe verdrietig! deze haas
Zakt eensklaps door zijn poten;
Zo deze haas niet dronken is,
Dan zeker aangeschoten.

Vermaning

Laat nimmer't hart vermurwen
Als Satan tot de zonde noodt,
Maar grijpt hem bij zijn lurwen
En breekt zijn bokkepoot.