De Tweede Ronde. Jaargang 2

[p. 65]

Kwatrijnen
Max Nord

Gelijkenis

Ik zie haar gaan en denk niets is verloren,
ik zie haar immers gaan, opnieuw geboren.
Maar steeds vergeefs. Ik kijk haar telkens aan,
altijd opnieuw gaat zij voor mij verloren.

Ik

Is dit mijn naam? Zou ik nog op hem lijken?
Wie zie ik als ik naar hem sta te kijken?
Ik ben gefilterd door herinnering
waarmee een ander treurig zit te prijken.

Zie

Zie hoe ik weerbarstig leef
die van ons beiden overbleef.
Zie hoe ik word,
jij die op het licht de dood indreef.

Haar graf

Zo is het dan voorbij, dit is haar graf.
De liefde en de dood is wat zij gaf.
Heel dicht ben ik bij haar,
een adem afstand sta ik van haar af.

Veertig

Veertig zijn, en kind, het kind steeds ouder.
Ver van het kind, toch dichterbij.
Kind zijn en veertig, kind van mij.
Vervreemd van mij is het kind mij steeds vertrouwder.