De Tweede Ronde. Jaargang 1

[p. 39]

Zes gedichten
Nico Slothouwer

Stadsliefde

Hoge kamer. Statig het beslapen bed.
Hier te schuilen. De stad weerklinkt,
de ruiten spiegelen weerszijden. Weg

is verder, en vindbaar is het niet.
Uit onrust worden stad en u volbracht.
Wacht. Trots is de bloem van erotiek.

De man en zijn huis

De man heeft een huis gevonden.
Het krijgt een ziel. Hij breekt
het dak, geduldig. Hij is een
schepper op een trap, die werkt
aan hogere muren. Hoor hoe hij
spreekt, zorgvuldig, maar niet
veel. ‘Want achter woorden blijft
men niet beschut. Dit bouwen is
goed, het gaat een leven duren.’

[p. 40]

Vrouw en nachttrein

Zij waakt, dit is haar overgave:
Alle ernst heeft afgedaan.
Alles is belachelijk en klein,
maar zij gaat voort, niet langer
vastgeklampt. De nachttrein heeft
een klare levenskracht geslepen.

Een goed besluit

Een goed besluit komt altijd laat.
Het is een schrik, en dan, nadien,
verplichte raad van alleman. Loos.
Alle vervulling is onzegbaar. Zij
zweeg. Zij staarde uit het venster.

Ik zag alleen een vrouw die reisde;
een goed besluit is nauwelijks een daad.

[p. 41]

Dier

Hij is geworden tot aandachtig dier
dat leven wil op grond van leven,

het woord als onomstotelijk bericht,
dat is zijn spoor, het is hem voor,

een dier stapt door het dierenrijk,
het woord wordt gelaten waar het ligt.

De brug

Ik ging over een brug, die de
nanacht overspande, maar weet
niet meer waarheen; niets van
de tocht is gebleven dan deze
brug, hoog in de lucht, zonder
oevers -

Ik beleef dit nog in alle rust,
zonder hoop op mogelijk land -
de nanacht overbrugd,
een taak volbracht.