Het tweede deel van de nieuwe Overtoompsze markt-schipper, of vermaakelyke Leidsze Kaag
(ca. 1760)–Anoniem Tweede deel van de nieuwe Overtoompsze markt-schipper, of vermaakelyke Leidsze Kaag, Het–
AuteursrechtvrijZynde Vercierd met de allernieuwste en aangenaamste Melodyen en Gezangen
[pagina 61]
| |
Stem: God groet u Goede Morgen Herderinne.SPiegeld u Ionkheid hier nu al te zaamen, Neemt een Exempel aan dit droevig Lied, Handeld met u Ouders niet onbekwaame, Op dat u zulk een gruwel nooit geschied, Wilt hier aanhoore, Van deze Zoone, Al wat ’er is geschied, Is Droefheid en Verdriet.
Een Gruwelstuk zal ik te kennen geeven, Uit de Stad Luik, alwaar dat God zyn Wraak Tot Spiegel aan een Iongeling heeft gegeven, Dat van een Zoon die bey zyn Ouders slaat, Die Boos van Leeven, Hem ging begeven, Tot vuil en geile Min, Waar op hy stelt zyn Zin.
Met ligte Vinken ging hy staag Krioelen, Dobbelen en Speelen was al zyn Bedryf, Met Vegten, Smyten zag men hem staag Woelen, Vloeken en Tieren met een groot Gekyf, Met zyn Ouders vroome En heeft genoomen, Een Stok en sloeg daar mee, Vader en Moeder dree.
Zyn Vader sprak, Ach! Zoon gedenkt te Sterven En dat gy God eens reekenschap zal doen, En dat gy nooit zyn Hemelryk zal erven, Zo gy tot Boet der Zonden u niet wil spoen, God zal zyn Wraaken, U doen genaaken, Daarom verlaat u gang, Weest voor Gods Straffe bang. | |
[pagina 62]
| |
Ik kan wel God, Maar wil na hem niet hooren: Hy nam een Mes, Wat Goddeloos bedryf, Ging zyn Vader en Moeder wreed Vermooren, Want vol Fenyn zo was zyn Hert en Lyf En zwoer te gader, Op God den Vader En riep Duivel en Hel, Helpt my met u Gezel.
De Vader was van Ouderdom versleeten, Zyn Iaaren zeventig of daar omtrent: De Moeder was een Vrouw na Gods geweeten, Die in haar Hert de Deugd was ingeprent, Met goede Zeeden, Veel in Gebeeden, Al voor der Heeren Heer, Met Traanen vol Hertzeer.
De Benaauwtheid heeft hem op de Vlugt gedwongen, God zend zyn Straffe op hem heel gezwind: Het Hels Gespuis is uit de Aard gesprongen, Viel hem op ’t Lyf, Viel neder als de Wind, Het waaren Slangen, Die met verstrangen, Hem bragten in ’t Verdriet, Gelyk ons meld dit Lied.
Een Slang die had een Leeuwenkop met Kroonen, Viel hem op ’t Lyf en deed zyn Handen styf, Dan nog een stuk vier vyf, wilt my aanhooren, Wierden gesteld als Wagters van zyn Lyf, Die zag men snoeren, Als hy hem wou roeren, Al om zyn Hals en Lyf, Dat voor zyn kwaad bedryf.
Dit heeft geduurd drie Weeken, wilt aanschouwen, Zonder verloszinge ’t zy klyn of groot: Och! Kinderen wilt u van het kwaad af houwen, Vreest altyd God en denkt dog op u Dood, Wilt u Ouders Eeren, Die u tot leeren Van God zyn toe gevoegt, Dan zult gy zyn Vernoegt.
En zo heeft God zyn Wraak aan hem gaan toonen, Dat voor zyn Ouders wederspannig zyn, Ik vrees de Helle zal zyn tot zyn loonen, Daar hy voor eeuwig lyden zal groot pyn, Eerd Vaders en Moeders, ’t Zyn u Behoeders, Dan | |
[pagina 63]
| |
zult gy hebben lust, Hier na de eeuwige Rust.
Nog was zyn Straffe hier niet mee ten einde, Als zyn Ziel was gerukt uit ’t Aardsze Dal, Het Lighaam dan zou men ter Aarden leiden, Op deeze Tyd gebeurden dit Geval. ’t Is te Betreuren, Men zag gebeuren, Het Lighaam wierd aldaar Gevoerd men weet niet waar. |
|