Turias ende Floreta

Hoe coninck Ados quam tot den hertoge Marron dat hi hem gheven soude den ridder van tcasteel der campioens, om te campen teghen den coninck Diacolo van Hongherien.

TGhebuerde op een tijt dat die coninck Diacolo van Hongerien die een ionc ient²⁾ ridder was tot den coninc Ados Floreten vader quam, van hem begeerende sijn dochter Floreta die hi hem te houwelicke belooft hadde. Daer op hem die coninc Ados antwoorde, dat zijn dochter Floreta niet en was in sinen handen, want si hem heymelic ghestolen was, so dat hi niet en wiste wie datse wech hadde oft waer si was. Van dese antwoorde was die coninc Diacolo so seer tonvreden dat hi niet en wiste wat beginnen, want hijse seer beminde om hare duecht ende schoonheit, totten selven coninc Ados segghende, dat hi haer eenen anderen man ghegeven hadde, die haer by avontueren meerder rijcdom ghelooft³⁾ hadde. Ende hoe wel dat coninc Ados sijn onscult dede⁴⁾, den coninc Diacolo vertellende die maniere, hoe si hem die gestolen hadden wt dat hof, nochtans en wilde dat coninc Diacolo niet ghelooven, ende beclaechde hem voor Tybas den keyser van Duytslant, daer coninc

2) Bevallig, lief

3) Beloofd

4) Zich verontschuldigde

[p. 34]

Ados selve in presentien tegenwoordich reysde, om hem te verantwoorden. Als dan dese twee coningen voor den keyser waren, betegen¹⁾ si deen den anderen met veel logentalen, op dwelcke si aenden keyser camp begeerden, dwelc hen die keyser consenteerde, bescheydende²⁾ eenen sekeren dach dat beyde die selve coningen den camp vechten souden. Ende die coninc Diacolo was een schoon ient ridder, vroom inder wapenen, dat sijns gelijcke inden keyserrijcke niet en was, hi hadde gevochten menigen camp teghen coningen, hertogen, die hy meest altijt verwonnen hadde, so dat hem een yegelijc vreesde. Midts den welcken die coninc Ados den camp selve niet en begeerde te vechten, want hy wel bekinde³⁾ dat hi niet so goeden ridder inder wapenen en was als die selve coninc Diacolo, noch dat hi ooc niet vinden en soude eenigen coninc oft prince die teghen hem den camp soude willen aennemen. Die coninck Ados tvoornoemde met veel sware gepeysen overleggende, hoorde seggen dat op tcasteel der campioens was een vermaert ridder van wapenen, dies hi dachte tot sinen maech den hertoge Marron te reysen, om met hem te spreken vanden camp die hem die keyser bescheyden hadde tegen den coninck Diacolo. Met desen gedachte is coninc Ados sijn thienste⁴⁾ gereden totten hertoghe Marron, die welcke als hi hem sach, want hi van sijn coemste niet en wiste, so was hi seer verwondert, hem grote eere bewijsende, ende na den eten als si met blijschappen onderlinge goede chiere gemaect hadden, leyde coninc Ados den hertoghe in eenen hof daer vertelde hi hem int secreet die sake sijnder coemst, seggende, hoe die coninc Diacolo hem beroepen hadde voor den keyser om sijn dochter Floreta, die hi hem te houwelijcke gelooft hadde, seggende, dat ic die eenen anderen ghegeven hebbe, midts grooten

1) Beschuldigden

2) Bepalende

3) Bemerkte

4) Met negen anderen

[p. 35]

schat diemen mi ghegheven heeft, dwelck die keyser hoorende, heeft ons beyden eenen dach van campe bescheyden om onsen twist metten swaerde ter neer te leggene, daerom come ic u bidden, want ic een out man ben ter wapenen onmachtich, op u hertelijcken als broeder begheerende dat ghi mi doet hebben den ridder van dat casteel der campioens, om voor my den camp te vechten, ic salt hem wel verghelden. Hier op antwoorde die hertoge Marron den coninck Ados seggende. Heere die ridder is seer groot van manieren, ende en sal dat casteel niet willen laten, mochte den camp gheschien ontrent den casteele, hy souden wel vechten, maer ick duchte dat hy so verre niet en sal willen reysen, maer wy mogen tot hem rijden, om bescheet van hem te weten. Nae dese woorden sijn si met malcanderen gereden totten casteele daer coninck Ados die warachtige geschiedenisse Turias vertelt heeft, ende als hy hem dat al te samen int langhe vertelt hadde, sprack hi tot hem, segghende. Heer ridder vol alre duecht, ic ben hier comen met mijn beminde maech die hertoge, om u te bidden dat u believen wille desen camp te aenveerden, ter liefden van mi, want ist dat ghi mi in desen gheen bistant en doet, so ben ic verloren. Heer coninc antwoorde Turias, ic geloove dat uwer ghenaden wel kenlijc¹⁾ is hoe ic den last hebbe te onderhouden de eere van desen casteele, so verre als mi moghelijc is, dwelck ic houde ten bevele van minen here den hertoghe. Maer heere alle dese redenen achter ghelaten, by oorlove vanden hertoghe minen here ende om uwe eere te vermeerderen sal ic desen last aenveerden al ist nochtans dat mi verdriet so verre te reysen want here als ic op dit casteel quam was minen wille ghedisponeert in anderen contreyen niet te soecken eenige avontueren dan die hier tot desen casteele

1) Bekend

[p. 36]

quamen, maer want¹⁾ ick u inder noot mercke, so belieft mi den last te aenveerden behoudelijc nochtans dat wi ons op die waerheyt fonderen² oft sodanich is als ghi segt, ende oft u de ioncfrouwe ghestolen is ghelijc ghi segt. Ende coninc Ados antwoorde segghende. Tis also warachtich als God die eewighe waerheyt is des ic dmeeste verdriet heb mijn dochter so onnoselic te verliesen, ende om deswille voor den keyser beclaecht. Als Turias dit hoorde seyde hi. Heere en verstorbeert u niet, ic en spreke van uwer dochter niet, mer na dien ghi goet recht hebt soo aenveerde ick inden naem Gods desen camp voor u. Coninck Ados dese woorden hoorende, omhelsde Turias met blischappen hem grootelijcken bedanckende ende grote giften ghelovende³⁾. Doen geloofde Turias den coninck niet te falieren⁴⁾ so verre hi ghesont ende zijndfer leden machtich ware, ende gheloofde binnen twaelf daghen biden coninc te sine in die stadt van Amposta daer die keyser doen ter tijt teghenwoordich was daer den camp gheschien soude, welcke stadt vier dachreysen was vanden casteele daer Turias woonde. Dese gheloften aldus gheschiet sijnde, is de coninc van Turias ghescheyden, ende metten hertoghe ghereyst.

1) Omdat

2 Gronden

3) Belovende

4) Te kort te schieten