enige nummer dat zou verschijnen is bij Homodok in te zien. Na Wij bleef het jarenlang stil. Pas in 1939 zou de volgende poging gewaagd worden een tijdschrift voor (mannelijke) homoseksuelen op de markt te brengen. Initiatiefnemers waren de oprichters van de organisatie die later het coc zou heten. Eerst plande men een blad dat Ons leven. Een tijdschrift voor hen die anders zijn zou heten, maar uiteindelijk is er tweemaal een tijdschrift verschenen onder de titel Levensrecht. Maandblad voor vriendschap en vrijheid. Dit blad werd gevuld met een curieus mengsel van semi-wetenschappelijke verhandelingen over de biologische achtergronden van homoseksualiteit, boekbesprekingen en theologische en ethische discussies. Daarnaast plaatste men biografische artikelen over literatoren die min of meer openlijk blijk hadden gegeven van hun belangstelling voor de herenliefde, zoals André Gide, Oscar Wilde en Louis Couperus. De onder pseudoniem publicerende redactieleden benadrukten zo vaak ze konden dat het ‘anders zijn’ hen en hun lotgenoten niet kon worden aangerekend: een mens heeft zijn geaardheid immers niet voor het kiezen. Deze steeds terugkerende opmerking maakt Levensrecht opvallend verontschuldigend van toon.
Toen brak de oorlog uit. In die jaren hield de homobeweging zich uiteraard zo veel mogelijk op de achtergrond, maar in 1946 verscheen toch een volgende aflevering van Levensrecht. Het blad, dat functioneerde als verenigingsorgaan voor het coc, onderging in de decennia daarna vele naamsveranderingen. In 1948 werd het omgedoopt tot Maandbericht, in 1949 in Vriendschap, in 1964 in De Schakel, in 1969 in Seq, in 1971 in Sec, in 1973 in Sek en in 1992, tenslotte, in XL.
Tot ver in de jaren zestig was deze coc-publicatie het enige homotijdschrift dat Nederland rijk was. Voor zover de homobeweging in Nederland bloeide, gebeurde dat min of meer in het verborgene. Dit veranderde pas toen de beweging zich eind jaren zestig onder invloed van de veranderende maatschappelijke verhoudingen en de seksuele revolutie zelfbewuster en strijdbaarder begon op te stellen. In deze tijd verloren de tijdschriften hun verontschuldigende toon en droeg men met meer trots de eigen cultuur en opvattingen uit. Na een aarzelend begin (onder andere met het blad Proefding in 1968) gingen steeds meer radicale groepen ertoe over hun eigen bladen uit te geven. Zo verscheen in 1971 Amarant voor lesbische vrouwen, niet lang daarna gevolgd door Paarse September. In dit handgestencilde blaadje publiceerden Maaike Meijer, Noor van Crevel en Stephanie de Voogd strijdbare en spottende teksten die niet alleen veel stof deden opwaaien in de vrouwenbeweging, maardie ook in de dagbladen en op televisie besproken werden. De mannelijke homo's lieten van zich horen met tijdschriften als Flikkerlicht en Mietje.
In de jaren tachtig segmenteerde de homopers verder: zo'n beetje iedere afdeling van elke homo-organisatie bracht een eigen orgaan uit. In totaal waren er in 1986 ruim zestigverschillende homobladen, die vaak slechts een kleine groep mensen bereikten. Dat ze ondanks hun marginaliteit bewaard zijn gebleven is te danken aan Homodok en Lesbisch Archief, die ze nauwgezet verzamelden.
Naarmate homoseksualiteit meer maatschappelijk geaccepteerd raakte, emancipeerden ook de tijdschriften die zich op homo's en lesbiennes richtten. De laatste tien jaar uit zich dat allereerst in de grote oplages die bladen als XL en De gay-krant halen: in 1994 verscheen de eerste in 12.000 exemplaren, de tweede zelfs in 31.000 stuks. Dat maakt De gay-krant tot het grootste homotijdschrift van Europa. Bovendien hebben de bladen de laatste tien jaar hun strijdbare toon goeddeels verloren en zijn ze steeds meer gaan lijken op de bestaande, algemene publiekstijdschriften. In Nederland, maar ook internationaal, zien we een sterke opkomst van zorgvuldig vormgegeven glossy tijdschriften, die zich op een brede groep homo's en in homoseksualiteit geïnteresseerden richten. Veelgelezen titels als Squeeze en Expreszo besteden minder aandacht aan informatieoverdracht, maar vullen hun pagina's vooral met cultuur, trends en mode. Een opvallende titel is ook het prachtig vormgegeven Australische blad Blue.
Auteursrechtelijk beschermd
