De Tsjerne. Jaargang 23

[p. 354]

Bernard Smilde / Israëls forwachting

foar D.A. Tamminga

Hwa meat de wetters mei de holle hân?
Hwa dy't it stof fan d'ierde droech,
de bergen op 'e skealjens woech?
Hwa hat de himel metten mei in span?

Hwa koe de Geast des Heare

oait riede of bileare?

Hwa joech Him wysheits skat?

Hawwe jim dat net heard?

Witte jim dat dan net?

It eigen wurd fan God!

De greate folken mei har hearlikheit
bin by de Hear in kerrel sân,
in drip út 'e amer op 'e hân;
hja binne minder achte as idelheit.

Us skuld wurdt net forsoene

troch minskemacht; al woene

de seders fan it wâld

yn offerfjûr forgean,

't koe net foar Him folstean

en brocht ús gjin bihâld.

In brûnzen byld, mei blinkend goud bilein,
stiet glânzjend yn it romme seal;
en yn it nearzige porteal
as offerjefte in bisnien stik hout.

Mar ha dy deade dingen

wol heil of help to bringen?

Hwa hat dêr baet by foun?

Ha jim it dan net heard?

Of witte jim it net?

God hat syn Namme ús jown!

[p. 355]

 

Ha jim 't fan 't oanbigjin ôf dan net leard

 

en is 't jim net ta kennis brocht?

 

God sit yn ûntagonklik ljocht, -

 

sprinkhoannen bin de minsken en oars neat.

 

De hearskers en de riken,

 

dy't fêst biwoart'le liken,

 

Syn amme blaest har wei,

 

as Hy de himel spant,

 

har út syn eagen bant

 

dy greate oardielsdei.

 

 

 

Hwat helje jim de Heare God omleech?

 

Hwat sykje jim in likenis

 

foar Him dy't heech en hillich is?

 

Slach nei de himel dochs it each omheech!

 

Dat dy miljoenen ljochten

 

jim hert ta ynkear brochten!

 

Ha jim har tael forstien?

 

God rôp se troch syn macht,

 

Hy klaeide har mei pracht -

 

en Him ûntfalt net ien!

 

 

 

Hwat stumest, Isrel, hwerom seistou dan:

 

‘Myn rjochtsaek giet oan God foarby?’ -

 

In ivich God en Hear is Hy

 

en syn forstân is gjin trochgrounjen fan.

 

De Hear yn syn folsleinens,

 

Hy ken dochs gjin yneinens

 

en wit fan wurgens net.

 

Ha jim it net forstien?

 

Of is it jim ôntgien?

 

Syn wurd forsterkt it hert.

[p. 356]

 

Fêst is de gong en feardich bliuwt de trêd

 

fan him dy't God as sterkte ken.

 

Ha jongen soms de moed forlern

 

en wurde sels jongfeinten wurch en mêd, -

 

dy't Isrels Hear forwachtsje,

 

syn leafde alles achtsje,

 

hàr wurdt de krêft fornijd:

 

hja stean en wike net,

 

gean en biswike net

 

yn alle ivichheit.

 

 

 

Nei Jesaja 40: 12-31

 

Wize: Psalm 40

 

(JAN WIT fan fierren neifolge)