De Tsjerne. Jaargang 21

[p. 239]

[Nummer 7/8]

Jo Smit:

Kwatrinen

Jin ynspanne dat die men earen
Sa seine guon Fryske menhearen;
Dêrom is har dichtfoarm nou it kwatryn,
Dat liket har ien fan de flotste menearen.

Priizgje wy nou it kwatryn,
Us fielings bin sa tear en fyn,
Dy wurde woune fan dy grouwe fersen:
Mar fjouwer rigels kin nou alles yn.

Ik meitsje achttsjin yn 'e ûre,
Oer 't moaije, djûre en it njûre,
En as it moat dan ek oer God;
Jo kin' my om in boadskip stjûre.

Nou folget in kwatryn oer God,
De Skepper en Foltôger fan ús lot;
In dwaes is ider minske sûnder leauwe -
Geduld noch even; hy komt ek oan bod.

Wis hat hy it minste paed net keazen,
Dy't wannelet mei de goddeleazen
En noflik rêst yn spotters' stoel:
In sûnder hat in fin mear as de bearzen.

[p. 240]

Haikoes

Sawntjin wurdlidden
omfiemje de ivichheit
binnen de haikoe.

To lang is 't kwatryn
en fiersto slim: de haikoe
is mear ús nei 't sin.

Net noard en net súd
wiist ús inerlik kompas,
mar fijân of freon.

Dichterlik wjerlûd
rûzet soms troch my hinne,
hjir is 't gedicht.

‘Hegedrukgebiet’
seit it waerbirjocht; de frou,
noch sliepprich, glimket.

Hjoed leit etter ús;
hwa't de eigen tiid bikent
omfiemet juster.

Dommen bin sa wis,
de knappen fol fan twivel:
gjin niget alles.