De Tsjerne. Jaargang 13

[p. 321]

[Nummer 12]

Durk van der Ploeg:
Jezus fan Nazareth

I

heech
tsjin de
galileeske sinne
fleach hy
in fûgel
in wurd
yn har hert
in geheim
yn har skurte
bern fan
nazareth.

leech
yn in stâl
lei hy
in minske
berne ûnder in
biezemstjer
foar ivich
aval.

II

doe't er nei
fjirtich dagen
yn de wuostyn
honger krige
haste de
divel him
stiennen
foar
brea.

III

doe't de
discipelen
fearen oer
de sé fan
tiberias
roun jezus

[p. 322]

 

in spoek op

 

wetterblierren

 

in manselhichte

 

ûnder it

 

each fan de

 

rôljende moanne.

IV

jezus spei
tsjin de groun
en lei mei
ierden fingers
it ljocht
op 'e eachlidden
fan 'e bline
en stjûrde
him to waskjen
nei de fiver
silóam

doe kaem der
twaspjalt ûnder
de sinne
hwant it wie
snein.

V

hja brochten him
in frou
op troubrek bitrape
mar jezus
skreau mei
de finger
troch de skaden
fan farizeën en
skriftgelearden
it evangeelje tsjin
de groun

doe wykten de
skaden troch
de diggels fan
de sinne.

[p. 323]

VI

heech
tsjin it
hout hinge by
in finzen fûgel
tusken
God
en minske

stoar er
in lege
tsjelk

skoep de
fisken
op 'e sé
fleach de
fûgels
fan har sté
ta in nij
testamint.

VII

de beammen
stiene as
doopte bern
to boartsjen
yn it ljocht
doe't jezus
mei syn
learlingen iet
oan de sé fan
tiberias

mar nimmen wist
syn namme to
neamen
hwant hja wisten
dat hja
lytsleauwich
wiene.