De Tsjerne. Jaargang 5

[p. 233]

Dam Jaarsma:
Fjouwer gedichten.

Neiklang.

De jountiid slomme dimmen -
Twa famkes rounen foarby
En songen mei suv're stimmen
In âlde, bikende meldij.

Jit rûzen ink'le einen
Fan 't liet yn myn earen nei -
Ik miende noch op to heinen
't Refrein fan dy swiete meldij.

Forstoud bin my de jierren -
It sinneljocht sakke wei,
Mar soms fiel 'k as fan fierren
Noch eat fan 'e gloede nei,

Dy't oer myn jonkheit striele.
- In glâns oan de âlde dei
Jowt d' oantins, de sêft pinsiele:
Neiklang fan in simp'le meldij.

Sjong nou dyn sang.

Sjong nou dyn sang -
Om 't finster lûkt de nacht.
De wjitt'ring rûst fan weageklang,
It boat leit op 'e wacht.

Sjong nou dyn sang -
In lege stiltme sinkt
Aenst del en hâldt dy yn syn twang
Oant alle lûd forklinkt.

Sjong nou dyn sang -
Al têdder slacht it hert.
(De blom forlear har kleur al lang
En is wol gau forblet.)

Sjong nou dyn sang -
Jit is dyn harpe stimd.
Biwill'gje ienris noch de drang
Dy't yn dy wâll't en klimt.

[p. 234]

De letterlape.

Fan dy is net in byld biwarre bleaun;
'k Fyn inkel jit op 't bêste wite linnen
Dyn namme yn fine byntgat-letters reaun
As priuwke fan in dreech en duldich kinnen.

Hwat dreamen ha dyn jonge fingers dreaun
Ta 't naeijen fan twa letters, hweromhinne
In kunstich hert; wie 't leafde ta in freon
dy't hinneteach, fier fan it doarp fandinne?

Sûnt is der mann'ge tried troch 't linnen helle
Mei mann'ge leafdetins yn stekken lein:
Rigen fan jierren binne rêd fortein -

Mar ienris waerd dyn oantlit, jouns yn Selle
Oer 't nuddelwurk bûgd, as in iep'ne siele,
Fan triljend kearsljocht stil en blank omstriele.

De granium.

Reizgjend troch Skotlân - al let op 'e dei -
Bispeurt er in âld cottage, yn 't kezyn
Pronket in granium mei de kleur fan wyn;
De poarpren blommen pronkje ryk en rij.

Dy kleur jowt stal oan bylden lang foarby:
Hy is de lytse wees; sjoch, út it spyn
Krijt beppe skieppetsiis en snijt der yn.
Hoe swiet dy âlde klank: - dàt is foar dy -.

Hy priuwt de molke fan de wite geit
En rûkt de blossem fan 'e flearebeam -.

Mar mèi de blom fordwynt wer it forline.
Hwat wrâldboarger hwaem't Fryslân noch hwat seit?

Lykwols keart hyltyd wer dy iene dream:
In âld gesicht mei fâlden, folle en fine.