Trotwaer. Jaargang 25

[p. 2]

[Nummer 1]

Albertina Soepboer

It is nacht

It is nacht en ik hein
de moanne yn myn hannen
blau fan oantinkens

ik tear mysels nei binnen

en sjoch
it streamen fan it kâlde wetter
nei de gearslach.

[p. 3]

Oer Fryslân

Dat waaien, altyd dat waaien

de beammen yn ús tún
dy't ûnwennich binne fan it bosk

de maitiid dy't yn grauwe wolken
oer it lege lânskip jaget

altyd neaken, altyd.

[p. 4]

Noch in kear oer Fryslân

De fiif beammen hymje swier
yn de noardwestewyn

de rein slacht it lân
dat krekt docht as it sliept

ik sit yn myn bêd
en sjoch it bern yn de spegel.

[p. 5]

Unmooglikheden

Yn it djipst fan 'e nacht
skriuw ik dyn eagen
ta wurden fan reade inkt
hymjend leverje ik mysels oer
oan de ûnmooglikheid dy't
yn my om raast en raffelt.

Do wurdst stadichoan wei
yn dit wrakseljen mei mysels
troch de wurden skokt it sykheljen
fan foarby en fertriet
yn it brede tsjuster skrieme
de weagen út myn pinne.

No stoareagje de wurden my oan
se binne it ûnsisbere wurden
ferbjustere besjoch ik myn pinne
se lit skerp bliede wat
sa'n skoft yn myn lichem swalke
en yn myn stimme sammelet it:

it is oer.

[p. 6]

It fersplintere gesicht

Yn it rút sjoch ik har

efter de muorre fan glês
slipet se fol passy wurden
om aanst deadlik te reitsjen
wat yn de nachten neihimet

mar alles ferdwynt yn it neat
de stien rint stadich fêst
de passy ferglidet nei iensumens
en kjel stiet de moanne yn 'e jûn.

Yn de spegel tref ik har

ûnferweechlik stiet har byld
yn it skitterjen fan 'e sinne
en se giet en se rint
ûnmooglik om it te brekken

as bûten de wiete jûn jammert
begjint har ferset mei reade wyn
mar al wat dan komt
it is it lûdleaze razen fan in deade.

[p. 7]

 

No sjoch en tref ik mysels

 

 

 

troch de spegel en it rút

 

fal ik nei mysels ta

 

myn hannen sykje bloed

 

en it mes rekket bonke

 

 

 

no bin ik dy fiere frou

 

mei har gesicht fersplintere

 

mar êfter dizze groeden lizze

 

de wurden en iksels.