Trotwaer. Jaargang 23

[p. 215]

Margryt Poortstra

oarsprong

de moanne is in bal
fan kâld, ynholden ljocht
de loft is strang beferzen

as ik bang omheech sjoch
seisto blaas mar, blaas
dyn namme is de sudewyn
aanst glydzje
as yn swiete dreamen
sinnestrielen troch de tiid

wier
wy sille wille meitsje
mei dit bern. muzyk
wy sille lieten sjonge
laitsje

as de nacht foarby is
it bloed bestjurre
en de iepenskuorde ierde ticht
as fan it razen neat
mear oer is as in fier
fuortstjerrend lûd

[p. 216]

 

dan wurdt it waarm

 

en sille wy wer wille

 

meitsje en muzyk

[p. 217]

nijbou

in park yn it swart
mei rjochte spoaren
nei in kreas útgroeven feart
brêgen
dy't neat mei neat
ferbine

as pingpongballen
ketst it bernelûd
tusken de keale muorren
de strjitten wegerje
beskûl

gearspannend
sige ljocht en wyn troch
iepen stegen

en achter glês
betinke memmen har ferwar
se boartsje springe troch de tiid
se twinge beammen út 'e grûn
en tekenje de leechte fol
mei grien en feilich skaad en lijte

[p. 218]

alle dagen

ik rin noch oan de ankels ta
yn it wiete sân
en mei de holle fol mei triennen
kin ik net prate

ferjit ús net roppe de fûgels
en ik knik: ja, ja

tsjotterje my de dei mar yn
sasto hjir oan myn bêd stiest
en my mei hoeden skokjes
yn it libben lûkst

ik kom

aanst rin ik wer
mei lichte fuotten yn it ljocht
en sil ik moedich laitsje
om dyn bange dreamen

dyn bôle snij ik kreas
yn fjouwerkante blokjes

ik skink dy molke yn

[p. 219]

de mem

oars gjin dekôr as ljocht en romte
en gjin muzyk
as it núnderjen fan in ûnwennich liet

se wachtet:
aanst en alle dagen
komt har soan werom

de moaiste mem is sy
mei it hier ûnder in sjaal
en it swittende gesicht
yn de sabeare stoom
boppe de tobbe

mei beide fûsten stampt se
yn 'e klean
dy't letter as de ûnrêst -
skonken fan in bern
besykje om de wyn ûnder de line
wei te skoppen

[p. 220]

 

se wol him roppe

 

sizze dat it iten klear is

 

dat de sinne ûndergiet

 

en dat it tiid wurdt om op bêd te gean

 

noch ien ferhaal

 

en dan de eagen ticht en sliepe

 

 

 

de wierheid is in âlde lape

 

mei toutsjes fêstbûn om de mul

 

in slim ferwosken skelk