Trotwaer. Jaargang 22

[p. 303]

Harmen Wind

Foar de klasse I

Noch hâldt se yn in lichem ta,
as foel op uterlik eat te
ferheljen. Dat trêdet foar
de rigen op en del, meneuvelt mei
dy fretterige hannen, se set
har skrep yn dûbeld fel.

De skamte hat tekoart dien oan
har boarsten, it hurdzjen biet
har sin en wille dea. De
hearrigen litte har minlik rinne,
sy repetearje har fergean,
der sit in pylk yn eltse pinne.

[p. 304]

Foar de klasse II

De jierren hingje oan har hûd,
ferspijing smart har eangjen ticht.
Djip yn har skroeit de dream fan
skuld: in famke, strikken yn
de frissels, in byld, flecht
kobben op 'e jiskebult.

Se hâldt har leksum fêst om
lyts te krijen. In bekstik
op 'e tekst, se wurdt yn
oarder wei. Wat ea by har
ûntjouwing hearde, fiert no
as koar har jongste dei.