Trotwaer. Jaargang 20

[p. 218]

[Nummer 5]

Cornelis van der Wal

Singeliere krusing

Singeliere krusing tusken aap en preester:
sa bin ik yn it oanbegjin fan sinne,
tongbrekkerssechjes stammerjend yn it pis- en oaljeportyk.

Lykwols my wurdt tocht da 'k rûk de gearmjoksen
maaitiden yn dizenige doetiid. Nee, ik kom
net werom yn it bernespek dat my opbrekt,
slikje leaver in bekfol takomst út it farske jiskefet,
sykje leaver it dripkearske fan hope, o!,

de ûnbidige gruttens fan myn Fryske geast!
Lykwols ha 'k myn ferstân meast net oan tiid
bûn. Wit ik it.

[p. 219]

De geast fan 'e foarâlden

Hillich firus en it bûnzjen fan in datum
yn it bluoddrich weefsel dêr't ek tinken
yn fuorttikke; echo fan in eiber tsjin 'e swarte sark
fan dejinge dy't ienris him derby jaan soe.

Fersmoarging waard ferskood troch wiskjend eachlid
dat heakjen bleau; dêrnei langstme nei ferweging.
Eartiids sipere de diedkrêft út it boppest
fan it totempealtsje, bewetterjend de siedsjes yn in rotstún.

It stjonken fan de skepper fan in neiteam,
dy't de reparaasjes foar guon deaden makke,
is sa stadichoan opgien yn 't ferstoarne stowen
dat it foar it sizzen hat.