Trotwaer. Jaargang 19

[p. 92]

Cornelis van der Wal

Tinkwolkens

Wrekjend driuwe boppe tichtslymjende kanalen fan 'e tiid
de tinkwolkens.
It wiffe bomwol dat faaks de ivichheid kitelet.

Bryk ljocht kringt troch naden yn it tinken,
twifels dûnsje stoffich yn de fjoerskerpe strielen
en stjurre winsken wurde ranend wekker,
sangerje atonaal mei radiumtonge.

Do pystige wyn, wriuwst sleau de rêch fan ûnbewuste rotsen
en har skamjende wynbrauwen fan snie en bier
út fiere hite wolkens hingje slypjend

oer de ivige toppen hinne.
In gat yn 'e loft.

[p. 93]

Apart

En it kaam út brune flessen, dêr't de droege magen
ferskronfele har finzenis yn fûnen, triennen dripten suver
ûnbegryplik en hast suertsje-eftich
yn de hite streamen fan it wite kjersfet.

Ek boeken leine dêr te wachtsjen om it spinreach
mei flammesmiters fan it witten te fertarren;
muzyk fan deaden gisele skriemend troch de keamer.

Bûten tikten neven tsjin de ruten
en it blanke hertsje bûnze blier.