Trotwaer. Jaargang 17

[p. 338]

Jelle Kaspersma

Skiep

foar Sybe Sybesma

it swarte skiep
sjocht mei har blauwe eagen
my nuver dea oan

har liif leit stil
en dik fan jongen
op it beterzen lân

dan in sinleas ferweegjen
fan libbens yn harren stoarn
sletten skûlliif

[p. 339]

Skûlplak

ferskûle efter reid
wynhekken de wylgen en elzen
de herberch

iepen stiet de doar
laitsjen en stimmen
weagje de tsjustere dei yn

rook fan drank en segaren
driuwt starich it terras oer
nei it wetter

myn mankelike tinzen
bliuwe op dit stee
mar reizgje jierren werom

wylst ik sit te skriuwen
ferskynt starich dyn lichem
yn libbene foarmen
foar my op in lege stoel
bûcht dyn leaf gesicht
oer de tafel hinne
fiel ik de iiskâlde tút
fan dyn stoarne lippen

bûten wachtet
allinnich mar
myn âlde fyts