Trotwaer. Jaargang 16

[p. 322]

Bartle Laverman

Jarrelân

o boerelân, wat rûkst wer lekker
wat miicht dyn boer mei mânske straal
syn brune jarre oer dyn greiden
It is in griis hoe lekker ik dit fyn

soms woe ik wol op knibbels krûpe
my bûge nei sa'n griene stâl
oant er de rêch bûcht fan de drip
dy't op myn tonge stikken brekt

soks jout gjin foech fansels
ik set de noasters wiid
de kop stiif yn 'e wyn
sa hat men elke dei wat wille
yn dit fan minsken frjemde lân

[p. 323]

It nut fan in boerepet

men skrikt hjir fan jins eigen lûd
as soms in dei de wyn
ferjit te waaien
de beammen stil de blêden hingje litte
dyn hier ris netsjes sitten bliuwt!
dû hearst se hjir yn Boazum roppen
wat Klaes seit kinst sels bêst ferstean
sa'n machtich lûd is moarn wer nedich
mei grutte earen: boereskaai
wat stedslju lykwols wer net witte
is 't boereleed fan foar de wyn:
dat earen foar de eagen flappe