Trotwaer. Jaargang 16

[p. 22]

Bartle Laverman

Yn 'e stêd sjen

rin ik yn jim strjitten
en sabear dat ik net skrik
ratteljen, piipjende en geknipper
triuw ik my de mûle fol
om net te razen
rin efter ien oan om yn jim ritme te bliuwen

mar hieltiten yn oktober
as it waar werom komt
en syn kletterjende plicht docht
de groeden nei myn griene eilân
fol rinne
mimerje ik weisopjend
oer jim strjitten
fêste grûn ûnder de fuotten
lichtfuottichheid

nim ik in hap út it wurdboek
en mei de frjemde smaak
fan jim taal op 'e tonge
kom ik wer

[p. 23]

Sa frysk

niks gjin romantyk
blykt
ast yn dit godferlitten lân weromkomst
dy kij om dy hinne: sekuer sketst en registrearre
en harren masters: kreaze managers
smarre allinne op
toeristyske heechtijdagen
stront op 'e klompen
om de boer út te hingjen

wat romantyk
ast op sa'n skildereftich dykje
ynstee fan in hûn
in jonge mei in blauwe tonge tsjinkomst
en dat wylst om dy hinne
dochs in mannichte tuorren omheech pylkje
om dy de himel te wizen

en ik fiel it ek wol heare
it is no jo kar dat ik hjir fyts
ik fiel de rein wol
dy't jo my op 'e jas smite
de wyn dy't jo stjoere
om my te bewarjen foar
it hoal
dêr't twa fette bern my ferwachtsje
en in wylde frou mei helblauwe eagen
fleis kôket yn in izeren pot
dêr't it fjoer nea ûnder dôvet

en trochtraapjend flok ik
wêrom, wêrom litte jo it ta heare
werom is laverman, dizze mof
sa frysk