Trotwaer. Jaargang 9

[p. 127]

Bouke Oldenhof
Hjerst

De sinne stoarret klomsk de bosk yn, it wâld
andert mei har blêdden toar en sûnder
libben, wurch allinne wurch en sûnder
moed sykj' ik nei in heger nij biwâld.

Mar sjoch! Flucht der in fûgel oer de wrâld,
fortelt er it de wolkens? En ûnder,
lústert net de wyn fan sé? Dêr, wûnder:
in streamke sjongt yn stimmen tûzenfâld!

Yn in wolken: swijend stiet hja dêr.
Beammen bidde, it wetter langet.
Yn stilte is hja.

Dan floeit hja, sjongt yn wetters maet
it streamke yn. Ik langje, it eanget
my: in to skerp ljocht wiist my it paed.