Trotwaer. Jaargang 8

[p. 196]

Daniel Daen
Fersen

Iiskjeld

op stompe izers efter in stuoltsje oer bobbeliis
glyd ik werom nei fûstwant en forline

hwat anno domini folmoedich streekjen wie
waerd fan in strieke stilstân
twivel en hope fytstrapen om bar
my stikken op hûs oan

in lege keamer, de kachel út: thús
ûren klomsk by de tafel keal keal
wis, ‘God hat dy sjoen’
hie Er mar ienkear by ôfwask en oanrjocht stien

wer steapelje har skossen tusken linings fan in lege stoel
it kleed op'e groun leit biferzen fan driging
ik stroffelje oer it lêste strieke, lit neat skine
ea brutsen skouderbonken flymje pine

[p. 197]

Fjûrtoer

in froast krûpt yn in winterjoun
leit tin in iisflues oer de fearten
de moanne is yn ljochtwaes mei it iis forboun
flûnker ûntspringt de stjerren dizederten

Jou leafde is in sekonde oan 'e loft
in hân dy't oan 'e kym forskynt en aeit
dan wer fordwynt fol fjûrtoerljocht

myn winsken falle yn in stjer en yn
Jou idel ljocht dat op in eilân draeit

[p. 198]

Om'e nocht

in skimp fan libbensdriuw haw ik oan Jo ûntliend
in macht fan twivel oer myn bistean
dat oan Jou fuottenein liet
hwat is myn libbensfetberheit

soe hope dan oerwinne
bigûchling en skyn
alle oséanen moatte yn ien rivier gearrinne
ear't ik my yn Jo fyn