Trotwaer. Jaargang 5

[p. 212]

Bartle Laverman

Lanfolk

soms foar it neimelken
knypt noch in wrede hân
it ûr
hastige neitins
oan archaysk lânfolk

de groun hat harren ruile
foar in bernsbernromantyk
guon mei dwylmûts op
noch wol hwat omdangelje
fortellers fan forgetten forhalen
(hurry ype, hein dit lêste lûd!)
mar ek it hea hat oan syn eigen rook genôch hjoed

noch is harren tael
de tekens dy't ik skriuw:
in ûnbrûkber rudimint

[p. 213]

Metamorfose

mei rotsjende rein
modder oer de lea

tiid foar de sappen
suorjend al ré
troch de ieren fan knikelsblêdden:
goeije dêr wie ik wer
(hwat is in beitele stien
langer yn dizze sirkel)

ah, neat better as goeije
godleas waeksje
útsiedde oer it fjild
gers stikels bûterblommen
bolbjirken tjirgje
om it swit fan de boeren
sûr as molke
foedsum as weet

wachtsje jimme mar op dy hear
ik oerwinterje dochs