Trotwaer. Jaargang 5

[p. 211]

Onno Alcheringa
Skamte

Spylje doch, sei frou,
de man de kommende de geande.
Hy skattere syn skamte.
't Wie net folle it wie alles.

Spylje, noege se, in man
dy't lûdroft leafhat.
Mar och, sa heidensk wie de stilte,
sa hurd, dat er net spriek.
Siz my hwa'stû bist en ik sil
dyn god wêze bygelyks.
Hwat ûnder ús fansels
dy frou oangiet,
in mins is ek mar.