Trotwaer. Jaargang 2

[p. 40]

Tr. Riemersma /
Jo wolle dat tink wol even weromnimme, hin

It bistjûr fan it FLMD hat my yn in brief fan 19 jan. 1970 de opdracht jown om de biskuldiging yn myn artikeltsje ‘Hoe't Freark Dam konservator waerd’ rjocht to setten en werom to nimmen.

Dy biskuldiging is der nammentlik by troch, neffens it bistjûr. Ik sitearje út 'e brief:

‘It stie fan to foaren net fêst dat de hear Dam bineamd wurde soe. Dat de hear Dam foartiid lid wie fan ús bistjûr hie mei syn bineaming neat to meitsjen. It sprekt fansels dat de hear Dam salang't syn sollisitaesje roun tydlik syn bistjûrsfunksje dellein hie. Wie de kar op in oare sollisitant fallen, dan hie hy syn sit opnij wer ynnommen.’

‘In foar jo faeks objektyf biwiis foar it feit dat de kar fan in konservator net fêst stie, leit û.o. hjiryn, dat der fanwegen Deputearre Steaten by ús bistjûr op oanstien wie om eventuële akademici ûnder de sollisitanten nei wissichheit fan geskiktens foarrang to jaen boppe guon mei in legere foaroplieding.’

Dat objektyf biwiis biwiist neat. Deputearre Steaten sille wol oanstien hawwe op in akademikus, dat leau ik bêst. Mar dat it bistjûr syn bêst dien hat om in akademikus to krijen, is net wier. Yn de advertinsje is net útdruklik frege om in akademikus, dat sadwaende wie it frij wis dat der gjin akademisy sollisitearje soenen. Kinne jim dat net neikomme? It leit foar de hân dat in akademikus net sollisitearret nei in baen dy't net in akademysk salaris opsmyt. Ien of twa akademisy dy't yn '67-'68 wol gading makken oan it baentsje fan konservator, hawwe yn '69 net sollisitearre. Freegje Scholten marris.

[p. 41]

It bistjûr fynt it fierder ûnbigryplik dat ik net earst by it (bistjûren binne altyd ûnsidich, dus ‘it’) ynformearre haw oer de krekte gong fan saken. Sa ûnbrigryplik is dat net, mar ik kin my foarstelle dat it bistjûr yn dy brief seit en sizze moat dat it ûnbigryplik is foar it. Mar ik haw ál ynljochtingen ynwoun, hear. Ik haw Scholten frege hwannear't Dam út it bistjûr gien wie. Doe waerd Scholten koart en woe it net sizze en sei ik moast it Boukje Fokkema mar freegje. Scholten syn réaksje sei my genôch. Jimme miskien net, mar my wol.

Mar ik soe dy âlde keallen lizze litten hawwe, as it bistjûr my net mei klam forsocht hie ‘om yn in earstfolgjend nûmer fan it tydskrift trotwaer dizze biskuldiging rjocht to setten en werom to nimmen.’

Ik bigryp fansels wol, dat it bistjûr dat forsyk mei klam net docht om dat myn biskuldiging it sa swier op 'e mage leit, mar om't it FLMD dat it fan goodwill en fan subsydzjes ha moat gjin praetsjes forneare kin. Ik bigryp dat it museum net op in kweanamme komme mei, en dêrom wol ik mines der ta dwaen om dy namme rein to hâlden.

Myn biskuldiging rjochtsette doch ik net, dy stiet my rjocht genôch. Ik bleau der fan oertsjûge dat dy advertinsje flauwekul wie, en dat de bineaming fan Dam doe al wis wie. Mar om't ik it FLMD gjin skea dwaen wol troch it by de autoriteiten en de jongere skriuwers en dichters fortocht to meitsjen, nim ik myn biskuldiging werom:

1.	Myn biwearing yn ‘Hoe't Freark Dam konservator waerd’ dat it al foar it opstellen fan de advertinsje in útmakke saek wie dat Dam it wurde soe, is ûnwier.
2.	Myn biwearing dat Dam yn it bistjûr siet doe't er bineamd waerd, is ûnwier.

(Ad. 1: It bistjûr hat him deasocht om in akademikus, mar koe gjin fine, en hat doe yn godsnamme Freark Dam, hwaens sollisitaesje as in tongerslach by heldere himel kaem, mar bineamd.

Ad. 2: In moanne foardat de advertinsje ôfprinte waerd hie Dam bitanke as bistjûrslid, en gjinien fan 'e bistjûrsleden hat der in formoeden fan hawn hwerom't de man ynienen bitanke).

[p. 42]

3.	Myn sollisitaesjebrief nim ik by dizzen werom. Ik haw nea sollisitearre en bigryp net hwer't ik my drok om meitsje.
4.	Myn manuskripten dy't it FLMD fan my yn brûklien hat, nim ik werom. Foar jimme bistean ik net, foar my bisteane jimme net.
5.	Alles hwat ik noch net weromnommen haw, bin ik stilswijend ré werom to nimmen.