De ton vol vrolykheid
(1803)–Anoniem Ton vol vrolykheid, De–
Auteursrechtvrij
[pagina 73]
| |
Daar hy zyn zoet herderinnetje vant,
Die hem met een aangenamme lag
Toen heeft geboden goede dag.
En zeide, wel zoete herderinne,
Waar wil je alzo na toe,
Rust tog een weinig zoete vriendinne,
Neen herder zeidze, ik ben nog niet moe,
De dag die genaakt ik rust nog niet,
Maar op het lest zy haar gezeggen liet,
Daar vonden zy een bekwaame stee,
Daar gingen zy rusten met haar twee.
Daar gingen zy beide zitten rusten
Aan eene klaare waterkant,
Daar hy zyn liefste wel duizendmaal kuste,
Daar hy zyn zoet vermaak in vant.
Hy lag zyn hoofdje in zyn zoet liefs schoot,
En met zyn handjes op haar borsjes bloot.
Daar lagen die twee tot aan de middag,
Tot men de zon uit het zuiden zag.
Toen wou myn herderinne scheide,
En met haar schaapen heenen gaan.
Ik zei, myn zoet herderinne, wil tog verbeide,
En laat het vry op Philander gaan,
Ik zal ze dryven over berg en dal,
Alwaar het myn Prinses gelieven zal.
Ik zal ze leiden en brengen te rust
Aldaar het myn herderinne lust.
Zy zeide, wel herder, wilt gy ze dryven
Dryft ze vry aan myn Vaders hof,
Ik zal hier nog zo lang wagten en blyven,
En daar meê nam hy oorelof,
Daar meê zo nam hy zyn afscheid,
En met een kusje adieu gezeid.
Hy zeide, wel liefste na de zonneschyn
Zal ik weer by u myn Engel zyn.
|
|