Tirade. Jaargang 57 (nrs. 447-451)

[p. 87]

Richard Siken
Lillian Gish gaat naar de hel
Vertaling Lieke Marsman

Maar ze is er al eens geweest, heeft er een suite,
om precies te zijn, waarin ze wat rond kan liggen
en neer kan vallen op een serie van banken: nepfluweel,
pluche, in de kleur van edelstenen. In 1913, tijdens
de productie van A Good Little Devil, viel Lillian neer
vanwege bloedarmoede. Ze vond het verrukkelijk
om voor de kunst te lijden. Hoewel geen religieus man,
was ook Sartre gefascineerd door lijden, hij zei De hel,
dat zijn de anderen en meende het. Sommigen
houden van lijden en anderen proberen hun
verlangens te elimineren. Boeddha, god zegene hem,
had een geweldig idee: al wat aan verandering
onderhevig is, lijdt. Maar laten we eerlijk zijn, hij was dik
en zat de hele dag in zijn ondergoed, terwijl wij er
juist van houden onze garderobe te vernieuwen. Jij,
verschrikkelijk in je eenzaamheid. Ik, geruïneerd
en wanhopig in mijn cowboyshirt met glanzende
knoopjes en betekenisvolle zomen. Wij kunnen
ons lijden met de besten van hen meten, Lil,
moeiteloos ons karma verkwisten terwijl de vader
dronken de houten deur inschopt, of we struinen,
stervend, door de straten van Montmartre. Liefde
is een oude bekende van me en ik wacht niet
op jou, omdat ik geloof dat we herboren zullen worden,
omdat ik alles geloof en geloof dat we elkaar opnieuw
zullen zien om opnieuw samen te lijden. De toekomst
behoort aan China en toch wil ik Frans leren. Ook dit

[p. 88]

 

is een vorm van lijden. Ik at ooit, bij een benzinepomp,

 

een hele bananen-roomtaart en een kwart kilo spek,

 

wat voor sommige mensen lijden is, maar ik voelde me

 

godverdomme geweldig. Jij weet dit, jij moet

 

dit weten. We zijn lief en vol verlangen, we gaan

 

zo vaak dood en komen hier terug om onze paden

 

te laten kruisen. Ik viel niet van dat dak,

 

iemand duwde me. Ik wil noch wraak noch

 

opluchting. Ik verlang niet naar redding.

 

Wat ik wens, Lillian, is gigantisch te zijn

 

en perfect ontstoken, opnieuw met jou te zijn, vleselijk

 

in onze reïncarnatie. De toekomst zal ons knappe

 

taikonauten brengen in een klein schip dat

 

oncontroleerbaar spint en met vlekken van liefde

 

realistisch afstevent op het hart van een helle zon.

 

In de toekomst zullen we samen lijden in het heelal

 

en crème brûlée eten uit een zilveren tube.

 

Die nieuwheid slijt nooit, Lil. Het slijt nooit.