Wim Brands
Tip Marugg
In een oude agenda las ik de wensen die ik als jonge literaire verslaggever had. Zo wilde ik de Antilliaanse schrijver Tip Marugg interviewen die op Curaçao woonde en onder meer de klassieker Weekendpelgrimage schreef. Het bleef een droom: Marugg was een drankzuchtige kluizenaar die liever niet van zijn erf kwam en als hij al verslaggevers te woord stond gaf hij niet veel prijs. Ik herinner me een radiogesprek waarin hij vriendelijk bokkig antwoorden geeft op vragen die veel te opzichtig rond zijn gesuggereerde doodsverlangen cirkelen. Ja, als je hem zo tegemoet treedt zal hij helemaal nooit iets prijsgeven, dacht ik. Onlangs heb ik dat gesprek nog eens gehoord. In de archieven van de Nederlandse omroep op zoek naar een andere schrijver ontmoette ik per ongeluk Marugg. Het interview was inderdaad ongemakkelijk. Zo ongemakkelijk dat Marugg opeens een wonderschoon verhaal vertelde over een gebeurtenis uit zijn jeugd. Ik was dat verhaal vergeten en ook dat hij het misschien wel ter plekke verzon. Omdat hij alleen met fictie kon antwoorden op de non-fictie die de verslaggevers zo opzichtig verlangden. Maar misschien verzon hij ook wel niets. Ik heb een gedicht gemaakt van dit radioverhaaltje omdat het volgens mij raakt aan het hart van Maruggs schrijverschap:
Auteursrechtelijk beschermd