Tirade. Jaargang 57 (nrs. 447-451)(2013)– [tijdschrift] Tirade– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 15] [p. 15] Hannah van Binsbergen Zeven gedichten Naar Purmerend ik heb een kathedraal gezien op weg naar Purmerend ik zie altijd een buizerd op de weg naar Vloerzegem een slaperige buizerd op een hekje ik vroeg je hoe je dacht dat ik eruit zou zien als kerk en was bij jou toen we iets zagen als een polder en aan het einde van de weg het huis waar je geboren bent in Purmerend, in Purmerend en met jou op de waterwinplaats van de brandweer aan de Zaan ik at met jou een boterham met kaas uit zilverfolie ik was met jou op weg naar Purmerend waar je geboren bent vroom geknield hebt voor de altaarstukken van de keuken een dode kat gevist zag worden uit het Noord-Hollands kanaal dat voor je deur liep waar je later overheen moest met de pont dat niet ontstaan is maar bedacht zoals jij en je twee zusjes door je ouders zijn bedacht vanwege het café naast jullie huis dat heet Drie Zwaantjes. [pagina 16] [p. 16] Het feest vergeet mij veel lichter is vergeven leegte dan het rijkgevulde krentenbrood de krantenkop van mijn bezwaren ik ben achttien jaar en niet in staat tot zoveel moois met de russische resten van mijn eenvoud begeef ik me in het publiek en zie al snel mijn bondgenoten hier zijn vrienden van het kerkhof ik dacht een feest dat mij vergeet zal mijn verwijten niet begrijpen voor ik een overhaaste stap zet moet ik uitgaan met een rel de wat? hand op de baard, begrepen de wat? de lezer als oase gemene vlees in nieuwe hazennamen ik draag u op handen, uw verhalen doen mij denken aan mijn jeugd. [pagina 17] [p. 17] Vroeger had ik iets het was niet groot maar groot genoeg om niet verwacht te worden het was taai en zorgde dat ik met een schoon geweten die rooie op zijn bek kon slaan niemand die het zag hij zou het nooit vertellen en niemand zou mij ooit geloven (zo onwaarschijnlijk was het niet, ik was een half hoofd groter en duizend keer slechter opgevoed) ik kies julia ik kies ervoor om op te staan om 9 uur hoewel ik weet dat dat niet enkel in mijn handen ligt mijn voorkeur hebben mannen die op apen lijken boven mannen die op honden lijken ik kies ervoor om terug te gaan naar voorhistorische debatten ik kies de dood die mij voorspeld is door een sticker te aanvaarden met een beetje waardigheid ik kies ervoor om daarna op te staan om 9 uur hoewel ik weet dat dat niet enkel in mijn handen ligt het was mijn eerste vuistgevecht een dag tevoren had ik wel een jongen voor zijn scheen geschopt ik was niet trots nu wel ik kijk hem aan - het is nu zes jaar later - en zie dat hij het meer verdient dan ooit maar vroeger had ik iets wat net buiten mijn handen lag en dingen voor me deed die niemand zag [pagina 18] [p. 18] Dit zijn de regels voor een goed begin. Kies je spel met zorg en zorg dat je maar één spel tegelijk speelt. Laat menigten met rust; dit is voor jou alleen en als het toch moet zoek de hulp van wat maar klein is de zwakken en misvormden zijn je vrienden, dit begin. Speel niet voor jezelf. Speel niet uit liefde en als het toch moet uit de wanhoop die ten slotte leidt tot liefde van de anderen voor jou. Je vraagt je af: is het de angst? Is het de - BINGO - is het angst? Ik ben niet bang toch, nooit geweest voor de auto die je geld brengt of de vogel die het wegkaapt Bang om wat ik weten kan en de angst wat moet ik doen! En de ergste, in de overgave wat mag ik alsjeblieft nog hopen. Er is een schema om te kijken of je bang bent voor iets wat 's avonds op je bed zit of iets wat je zelf doet in de toekomst als je ouder bent en het niet meer dit begin is of om ergens in te vallen en, echt zó stom, alles te verliezen of eigenlijk zelf de idioot te zijn waarvoor je iedereen steeds uitmaakt want je weet niets van natuur, bijvoorbeeld, en dat kan best nog eens belangrijk worden in de toekomst als de samenleving stilvalt en mensen dronken zijn van spijt, niet angst wat doe je dan. Wat kan je doen behalve zeggen in de hoop dat het ook waar is ik word beter? Ik heb ergens nog iets liggen wat je niet van mij verwacht en ik kom langzaam af van mijn gevoeligheid voor onzin. Ik word al beter in de zin dat ik steeds meer van mij geheim houd dat ik de vaagheid word die nooit van mij gevraagd is zodat uiteindelijk haast alles komt als een verrassing. [pagina 19] [p. 19] Een huis staat onder water een ding vertelt me wat ik zag en vouwt me open een verleden dag en zegt me wat ik zag. ik zeg: dit is orakeltaal maar volg het door de kast de kamer waar de meisjes emmers dragen waar zo wreed veel water is het toont me kijk, hier lag de la, de lepel hier de bronzen waterkraan en dit is onderaan de trap en dit is bovenaan de trap en sinds de wereld is begonnen is dit altijd onze nis geweest en waren wij veel langer dan de weg van wildernis naar werkbaarheid want dit is woud en dit is vlees geweest maar ik heb in dit huis geslapen bij het krieken van de dag gebeefd de deur geopend en gebeefd [pagina 20] [p. 20] Nu is ook nu ik weet nog niet waar ik aan werk ik hoop dat het iets nuttigs is. soms wed ik op honden en mijn werk is mijn leven u vraagt me wat vrijheid is? vakantie. soms komt het voor dat dieren mensen blijken en jaren in een dierentuin zich voegen naar hun rol - iemand weet het, rost ze 's avonds af en brengt ze in verwarring totdat ze langzaam gaan geloven in hun leven als gorilla. ik weet nu dat door een uitval, echte wassen kaarsen of de plastic novenen van mijn jeugd we gaan geloven dat alles mogelijk is je zou bijvoorbeeld nu je vingers kunnen steken tussen de ventilator van je leven in de supermarkt gaan werken en dan jong en mooi je graf in rollen je kan voorgoed het bos in rennen een leven onder de waterval als Caspar David Friedrich terwijl je eigenlijk nooit vrijer bent dan op een goed gelukte foto een duidelijk moment met helder weer en hoge bomen soms valt er iets te winnen (ik hoop dat het iets nuttigs is) soms laat ik mensen proeven van mijn zweet [pagina 21] [p. 21] Arbeidstrilogie I. Nieuw Handboek je loopt geen gevaar meer voor dichte deuren een gebod dat zich niet vormt naar scholing kier of geen kier is hier niet wat van belang is je stelt je geen zeer grote voorwerpen voor de tijgers achter je slaapkamerramen ontken je je zet je aan de zaken aan je centraal geplaatste tafel het valt nog niet mee, fred en jij zegt: nee het valt nog niet mee, annehilde maar achter je griekse gordijnen wat voltrekt zich daar alsnog schrikbarend verticaal wat richt zich op wie zegt het gek was je dus niet toen je vorige week een sarcofaag in de salon zag staan en je gezicht geschilderd op de gevel van een fabriek voor schrootverwerking zo zou jij jezelf niet geschilderd hebben maar toch o god publieke werken hoe kun je jezelf een weg voorleggen die nog waarschijnlijker is dan deze II. In de stijl u hoopt zich te ontwikkelen veel verder in de lege richting die zo stijlvast is waarin moord en dood gevleugeld zijn hebt nooit een zwak verlangen in uzelf verpleegd of stil gebeden in het lamplicht om een opening in de sequentie of het nu gebouwen zijn of vruchten in een marktkraam niet veel anders dan een rijm [pagina 22] [p. 22] omdat alle chinezen zo op elkaar lijken omdat u uw huis niet terug kan vinden in een oogopslag een ander leven in een traphoek of een dicht portiek III. dit is redelijk serieus. wat ik diep in mijn gedachten weet als ik ophoud steeds aan die vulkaan te denken aan degene die geen naam mag hebben ik kan verhulling niet verhelpen, geen uitdrukking bedenken zonder me onsterfelijk belachelijk te maken. ik heb een smakelijke lijst gevonden spullen aangelegd je kan het pluis van mijn gedachten kloppen en het nog met winst verkopen ook ik overdrijf niet je verpleegt een kleinverdriet-plantage wat je hebt aan wereld is perfect het respecteert je en als er dan een honderdste oneigen als een kogel slechts een splijtsel van je zegt ‘dit is de wereld niet’ geloof het niet zoek lachend naar een uitvlucht Vorige Volgende
Auteursrechtelijk beschermd Auteursrechtelijk beschermd Auteursrechtelijk beschermd
Auteursrechtelijk beschermd
Auteursrechtelijk beschermd