Tirade. Jaargang 44 (nrs. 383-387)

[p. 286]

Anton Ent
In het ijs

Een zwaan in het wak. ‘Blijf zwemmen, blijf
leven, dagelijks breng ik je voedsel, kom,
geef niet op.’ De vorst is een snijdende

heerser die ons dwingt het huis in te gaan
waar wij, van verbondenheid koud, uitroepen:
je zult toch maar zwaan in de nacht zijn.

Onze takken kunnen de wind niet weerstaan:
in het ijs ligt de zwaan, zijn hals een dik
koord in kristal, een band zonder belofte.

[p. 287]

2

 

Een boot in het ijs, een wrak in een spiegel,

 

een klacht tegen gebrek aan zorgvuldige

 

aandacht, nalatigheid vloekt het stijf

 

 

 

nu het botenhuis leeg is, open beschutting

 

tegen oostenwind, hagel en sneeuw. Het touw,

 

strak in het glas, eist voor de schuldige straf.

 

 

 

Geen mens kan haar redden van de lekkages

 

maar wij leggen een hand op de rand en beloven

 

dooi en genezing, en een ontvankelijk drijven.

[p. 288]

3

 

Een roos in het ijs en in het donkerblauw

 

de dans van aandoenlijke belletjes, naar

 

boven geroepen, onderweg gefotografeerd.

 

 

 

Deze ster schijnt niet en witte knikkers

 

zitten muurvast maar wij, strijders op knieën,

 

spreken ze toe en beloven verlossing.

 

 

 

Hou vol, roepen wij, het water zal stromen

 

en je zult de vrolijke wind horen, ja, de zon

 

voelen zodat je deze lange winter vergeet.