Tirade. Jaargang 41 (nrs. 367-372)

[p. 290]

J.H. van Geemert
Gedichten

Vannacht een zware dag gehad:

naar de reden gegist

voor de straf die ik ondiep,

een lijst gemaakt

van zaken die ik niet vergeten zal

en ook weer in een schacht

beland - benauwd,

ik kom er niet meer uit.

Geen hond, maar jij kwam

net op tijd, het vaatje rum

om mijn nek.

[p. 291]

Warming-up

 

Ik ben een beetje moe

 

van de dood,

 

het houdt zo af van leven.

 

R doet alsof het nooit

 

meer overgaat,

 

S denkt dat het haar niet

 

raken zal,

 

E weet het zeker, in stilte.

 

Ik bereid een speech

 

voor, waarin alles

 

wordt verklaard.

[p. 292]

Procol harum

 

Verschrikt in de nieuwe kamer,

 

A whiter shade of pale

 

op de zender. Deed ik niet genoeg

 

mijn best gewoon te worden

 

een vreemde te zijn, geroutineerd

 

nippend op de vlucht-

 

haven, net vertrouwd op het

 

(verkeerde) perron.

 

Westgaarde, 9 april 1973.

 

Niemand zag toch

 

dat ik niet vertrekken zou.

[p. 293]

De vloek van ondine

 

Overdag houd ik mij stil.

 

Wacht niet tot ik, oorverdovend,

 

opsta uit jouw slaap.

 

Mijn roep is mij vooruitgesneld

 

door jou, Ondine. Ik ben

 

je er niet dankbaar voor,

 

maar ach,

 

jij hielp mij aan een afdruk

 

van geluid - de adem stokt -

 

en een betrouwbaar eind:

 

gebrul.