Tirade. Jaargang 41 (nrs. 367-372)

[p. 53]

Nachoem M. Wijnberg
Gedichten

Zou iemand voor mij willen eten, maar de wc willen gaan, naar bed willen gaan?

Zegt het proefdier dat half geschoren is en daarna vergeten
(of achtergelaten; er is nu voldoende om te kleuren of stillen).

[p. 54]

Hoe is zo een misrekening mogelijk?

 

Ik stel voor een beeldhouwer twee verschrikte armen te laten maken die uit een heuvel omhoog steken.

 

 

 

Ik moet niet slechts het goede willen maar ook mijn medeburgers daarvan overtuigen

 

 

 

(zoals een vrouw ontmoeten en in haar verschrikte armen vallen).

[p. 55]

Ok

 

Zij breken elkaars armen, benen,

 

veel te langzaam,

 

 

 

kijken niet naar wie zich uitkleedt om zich een plezier te doen, te oud, te moe,

 

 

 

of kijken wel, even, pupillen in de ooghoeken,

 

en schreeuwen: wij zien je nog, ok?

 

 

 

Wat is er te zien, wat is er te zien?

[p. 56]

De monoloog over macht en rechtvaardigheid

 

Daarna zal ons alles vergoed worden

 

en vergoed en stralend van geluk en schoonheid

 

kijken we dan in alle richtingen met achteraf

 

verzonnen medelijden - hart daar, wij hier, wat maakt het uit.