Tirade. Jaargang 40 (nrs. 362-366)

[p. 450]

[p. 451]

George Moormann

Wie zal zich verbazen als ik zeg
dat de orewoet haar beste tijd heeft gehad,¹
de duisternis beroofd is van haar
helderheid, haar vonkelingen,

dat het azuur is aangeslagen en dat je
voor het echte leven beter in het theater kunt zijn? -
die schitterende uitstalkast met haar gouden
appelen op zilveren schalen.

Ook Haerlempjes installeer je het beste²
op je computer, zodat je nog eens terug kunt zien wat je
ooit las: over Damiate, Coster, Kenau en hoe
Jan met de hoge schouders aan zijn bochel kwam.⁴

Toch herinneren wij ons een geurig leven,
reikt een vertwijfelde hand naar de stam van een
appelaar, zoekt een oog een vrijstaande toren.

In een verlichte vitrine
zoekt een rat wanhopig een weg naar buiten.

1 Orewoet (middelnederlands), betekent gloed, hitte, vurigheid, drift; geestelijke gloed; extase.

2 Haerlempjes. Haarlem heeft in het begin van de 17e eeuw een enorme productie gekend van het getekende, gegraveerde en geschilderde landschap. Een hoogtepunt van deze beeldtraditie vormen de schilderijen van Jacob van Ruisdael. Van hem zijn vijftien Haerlempjes bekend, waaronder het Gezicht vanaf de duinen met Haarlem in de verte (ca. 1670-1675).

4 Jan met de hoge schouders. Hier wordt bedoeld de Grote of St.-Bavokerk. Dankzij de in verhouding lage toren en lang en hoog kerkgebouw kreeg de kerk deze bijnaam.

3 De Appelaar is de huidige naam van het voormalige Enschedé-terrein; een vervuild stuk drukkerij-grond in het hart van Haarlem.