Tirade. Jaargang 40 (nrs. 362-366)

[p. 142]

[p. 143]

[p. 144]

Maria Barnas
Twee gedichten bij twee foto's van Sylling Lo

Het opstaan, het baden en voortdurend
het gaan van jou. Het is laat
en ik zeg dat ik plaats maak,
er is geen tijd om te rekken

als tijd. Met lange nagels
kras ik zigzag over de lakens
en een ooglid trilt. Er is een ogenblik.
De man ontwaakt. Hoe val ik

in het licht? Je draait me in de leegte
van een bed. Terwijl: binnen de randen
van een ronde handspiegel zoek

ik de meest gunstige uitsnede
van mijn met vlees gewatteerde,
droge huid. Zo zag ik eruit.

[p. 145]

Licht knikkend

 

Een scherpere indruk zou zijn

 

gemaakt door je gezette tanden

 

in mijn vel dan door de wensen

 

die we spraken. Spreuken. Eerder

 

 

 

waren we het al eens: de man

 

met het meisje, licht knikkend van ‘nee’.

 

Ik kamde je haren en poederde

 

je voeten, je handen wit,

 

 

 

zacht als handen. Je vroeg of ik wist

 

hoe wij eruit zullen zien, nat,

 

wekend. Zoals een hart niet

 

 

 

hartvormig is, zei ik, is het niet mogelijk

 

soms meer een mens voor te stellen

 

dan als een goed idee. Als ik en jij.