Is Nijhoff ‘in’?
Als Nijhoff inderdaad zo actueel is, dan moet het te verdragen zijn, deze (beetje belachelijke) moderne term op hem van toepassing te laten zijn, zonder dat hij zich wrevelig in zijn graf omdraait.
Waarschijnlijk bouwt zoiets zichzelf door de tijd heen op, als een allergie, maar dan positief ervaren.
Ikzelf doe er volop aan mee. Altijd Nijhoff veel meer gewaardeerd dan zijn tijdgenoten.
Nijhoff ís actueel, dat wil zeggen, dat in zijn gedichten het leven al een begin maakt met het rusteloze stadse, zoals wij dat vandaag de dag kennen.
Slauerhoff natuurlijk is eveneens een en al rusteloosheid, maar bij hem lijkt het soms wat geforceerd, alsof hij het er om doet; lekker onbehagelijk rusteloos zijn. Er zit af en toe naar mijn smaak te veel pathos in zijn poëzie. (Ik zeg niets over zijn proza, dat ik prachtig vind.)
Nijhoff daarentegen raakt de zaken soms wat achteloos aan, met een zorgvuldig uitgebalanceerde lakonieke toets, wat goed aansluit bij de hedendaagse beleving van het (stads)leven en de weerslag daarvan in de huidige poëzie.
Heel belangrijk zijn voor mij de ‘grote’ gedichten als Awater en Het Uur U geweest (en nog), vooral toen ik mij voor poëzie begon te interesseren. Het bleek mogelijk een verhaal te vertellen in de poëzie, vol persoonlijke en mysterieuze beelden, onderworpen aan de eigen emotionele wetten en wars van (volgens mij) het behagen van wat toen poëzie ‘moest’ zijn.
Naar ik weet, is Brodsky een grote fan van hem. Daaruit zou je kunnen afleiden dat het absoluut de moeite waard is voor de wereld Nijhoff op wereldreis te sturen,
maar dat vind ik gelden voor veel Nederlandse poëzie.
Elma van Haren
Auteursrechtelijk beschermd