Tirade. Jaargang 38 (nrs. 350-355)

[p. 228]

Elisabeth Eybers

Maart

Die welvarende ekster wat alles beaam
word van diefstal verdink - wie is ooit sonder blaam?
Hy wip kopknikkend heen en weer onder my raam,
elke kronkelende wurmpie, lank voor die braam-
bes aanloklik verdonker, pas in sy kraam,
sy choreografie bring, doeltreffend beraam,
die opsigtelike en die onsigbare saam,
sy puntgawe snawel doen eer aan sy naam,
wyl sy uitrusting invloed vertoon van Islaam
lyk sy lewensaanvaarding op dié van 'n Vlaam,
vasberade en ywerig bewys hy sy faam,
wat iedereen, binne hoorafstand vernaam,
soos lysters en lystrekkers, ook sou betaam.

[p. 229]

Droomryk

vir P.

Die versigtige voete, meehinkende been
wat my terughou en tart kan na middernag geen
inperking bewerk of teëstand verleen:
gevrywaar van aftakeling tot ek ontwaak
vereenselwig ek my met 'n lopende saak,
wonderbaarlik begeef ek my weer oral heen
aan die hand van 'n gids wat sy uiterste doen
om my straks met die volgende dag te versoen.

[p. 230]

Ontkoming

Samerottende dae en nagte
wanneer niks as 'n flentertjie trots
hom belet om verklarings en klagte
na willekeur uit te kots
het verdwyn en hy kan weer getuig
van 'n neiging om skrynend te juig
soos 'n drenkeling uitgestrek
op 'n onherbergsame rots
met skerp kraterskulpies bedek
wat venynig sy bloedsomloop wek
tot 'n tintelende aandrif om meer
koraalriwwe te trotseer.