Tirade. Jaargang 37 (nrs. 344-349)

[p. 158]

Leo Vroman
In alle vormen

De hals wier zo ontoomb're gloed
mijn grage lippen reeds ontmoet
waar ik antiek van schrijven moet

de hals die net nog niet gekust
de mond al warmt en de lust
en waar het voorgeruis in rust
of: waar dit alles op berust
of: de vrede die alweer ontrust
of ten minste iets met rust

Dat puilen van de dubbele grens
tussen mens en ander mens

het om- en andersomgeplooide
van dat volmaaktste onvoltooide

dat stille ongestilde elkaar
omkroezend kroele wonderhaar

O 't meest inwendige gezoen
dat blinde lendemonden doen

Dat samenzuchtend Wij zijn Een
zo vaak verloren maar het meest
potdicht in het vierbillenbeest
van opgesloten put en peen

[p. 159]

 

dat onopenbare dier

 

al te snel weer op een kier

 

(en om de zin te laten lopen

 

mag de klemtoon best op ‘open’)

 

 

 

het zoele van de eindezucht

 

het koele van de open lucht

 

 

 

dat hulpeloos heen en vaker weer

 

van nog een keer en nog een keer

 

 

 

het wiel van al wat zich herhaalt

 

dat ons vervoert verdoolt vermaalt

 

 

 

een zelfontwikkelend refrein

 

waar wij geen woord in waardig zijn

 

 

 

Maar toch dat bloesemgraag ontluiken

 

die openbaarlijk ronde buik en

 

 

 

dat sterfelijke wederbaren

 

 

 

en met het rijpen van het koren

 

wordt de maaier meegeboren.

[p. 160]

 

Die kinderen met hun open ogen

 

die mij tot tranen toe bewogen

 

die staan te wachten in de regen

 

en mij tot tranen toe bewegen

 

die hulpeloos tegen hun tijd

 

struikelen van zelfstandigheid

 

 

 

een knaapje salamanderzacht

 

verkwanst wat huiselijke vacht

 

aan een genadeloze nacht

 

 

 

het meisje waar iets mee gebeurt

 

haar adem die naar groeien geurt

 

en het geheim dat haar ontlekt

 

door ieder kind opnieuw ontdekt

 

voorspellen in de roodste taal

 

het einde van ons allemaal

 

 

 

kinderen die het huis verlaten

 

en de straten groeien voort

 

 

 

een avond en wij ondergaan

 

de ondergaande zon niet meer

 

maanlicht is alleen

 

met schaduwen te voelen

 

 

 

voortaan maar lief doen en

 

zoenen waar het op aan komt