Tirade. Jaargang 36 (nrs. 338-343)

[p. 248]

Peter Ghyssaert

Prent

Het regent op een oude vrouw;
het regent op haar jas vol schaduwen
en op de schimmen van haar handen;

naar een bos chrysanthen geurt zij,
naar een nat, perzisch tapijt.

Er waaien uit de oude sponning
van dit leven ongehinderd
geuren en herinneringen weg;

het regent op een oude vrouw
het regent zonder omwegen.

[p. 249]

Ter hel

Straks ter hel in frak van zonden;
als een trouwer naar een altaar meegevoerd
naar een nog verduisterde bruid.

Denken: zal ze mooi, verbolgen zijn?
Zal ze die omhelzing snel verteren?

Wachten op een mondvol vreemde stem
die door de eigen keel schiet, fluisterend:
dit is mijn hoofd, mijn stem, mijn schoot;
vind je het goed dat ik ons nu maar

in de echt verbind?