Tirade. Jaargang 34 (nrs. 326-331)

[p. 530]

B. Schierbeek
Tien Pettense gedichten

in de lucht zoeken
zwarte kraaien
tussen hun veren
het opkomend onweer

donderkoppen kijken
over de duinen op
zoek naar een dal
om neer te slaan
zijkomen in plensende
regen

het bos donker
van de bomen
ik loop er in
ik vlucht er uit
en word aan het eind
gekapt

over de duinen
een vlucht kraaien
zwarte klaprozen
fladderen over het dak

het landschap wijk
wuivende bomen
nemen afscheid van
andere wuivende bomen
't is de wind die blijft

[p. 531]

 

het tocht in de leden

 

van de mens hij

 

huivert zich door het land

 

genot en genade

 

geen hand in hand

 

 

 

een man loopt naar zijn horizon

 

verliest het veld onder zijn voeten

 

eens zijn verschiet de droom

 

van zijn toekomst zijn voeten

 

worden steeds lichter al haast

 

een vogel zo vliegt hij voort

 

zonder te denken aan te kunnen

 

neerstorten wel wordt hem zichtbaar

 

de lading van zijn leven

 

de ruimte veroveren door zelf

 

ruimte te worden, dacht hij.

 

 

 

je oren te luisteren leggen

 

in de bergen de trillingen

 

noteren van de pas ontloken

 

bloem die distel in je voet

 

het wild aan de flanken en

 

de windwaait je haar op als

 

stof en alles vertalen in

 

geluid de krekels de ezels

 

ja en nee en hier en daar

 

een schorre eenzaamheid

 

op de tong van de man

 

aan de flank van de berg

[p. 532]

 

weerkaatst een verhevigd

 

verlangen: een verre vesting

 

om in te wonen

 

 

 

maar nooit meer

 

zo zei hij zal

 

ons min of meer

 

de wereld heugen

 

zoals zij blonk

 

nog voor de woorden

 

en de altijd afwezige

 

moeder glimland in

 

haar portret

 

 

 

later denkt hij

 

't ging voorbij

 

een vorm een vlucht

 

een schim ongezien haast

 

door alle tochten heen en

 

terug een reis naar het einde

 

 

 

zei Basho op zijn smalle weg naar het Noorden

 

tenslotte

 

wanneer ik denk alleen te zijn

 

Buiten het seizoen-

 

Bloeit ook hier

 

Een paardebloem