Tirade. Jaargang 34 (nrs. 326-331)

[p. 521]

H.H. ter Balkt
Blauwe ziel

Neergestort als een blauwe steen, gevleugeld
leek zijn herfst aangebroken op de plavuizen

katten betrokken rondom de wacht, nacht stak
rauw op in de liguster maar hoe geknakt ook

de vleugel, kracht woedde nog onverzwakt in
zijn snavel en de ambulance leidde hem weg

zoals een draagstoel een mandarijn; ochtend
haalde hem in en het leven, betoonde hem eer

(de katten staarden hem ernstig na, blauwe
vleugels eten zij niet) zoals 't blauw betaamt