Tirade. Jaargang 30 (nrs. 301-307)

[p. 748]

Harry Pallemans
Gedichten

‘When asked to judge our image of ourselves’
richard thomas - The Road to Byron Bay)

Middle class poets

Aan tafellakens wonen onze ouders
in restaurants ter gelegenheid van;
in maatkostuum en mosselzwarte jurken
drinken ze daar onhandig uit kristal.
Een blikt er op van een geheven vork
met mond open, de ander spreekt voldaan
de zegen uit
-

zij misten het gezicht

om voor te gaan, te vasten of te schransen;
zij hadden weinig trek maar aten wel
hun borden leeg, kreukelden hun servetten,
rouleerden wijn en merkten meestal op
dat er die avond lekker geen afwas.
En daar dachten wij dan van te vervreemden.

[p. 749]

Fee

Zo lang heb je haar adem niet gevoeld,
haar nagel als een scherpe pennentreek
op je papyrusvel. Ze hield zich stil.

Maar toen je haar vanavond zocht, daar hoog,
dacht je iets in de hemel te herkennen,
zag je een snipper van haar regenboog?

Hier loop je hoopvol op haar af, niet meer
dan een cliché in spe, all said and done,
een stakker met een bundel en een veer.

Maar ze valt in je armen, in haar rol:
daar dansje als ouderwetse symbolen
van liefde op krassende feestviolen,
daar zingt ze je met toverwoorden vol.

[p. 750]

Strijdtoneel

Koning op kousen, verschuilt zich in huis
voor de genadeslag;
zijn sobere kroon toont een kruis
als restant van een vlag.

Dame die danst om een heer in de rouw
met het oog op zijn hiel
en zijn hart; een gevaarlijke vrouw
voor een wankele ziel.

Kasteel met kantelen, een toren getand
als een klassieke held,
huist hoekig en dicht langs de rand
van een vierkanten veld.

Schimmel springt schuin en onstuimig voorbij
het voetvolk, komt neer
en staart dreigend vooruit en opzij,
springerig alweer.

Ik rijg mijn laarzen vast en groet mijn maat;
aangezet door een hand
uit de wolken ruk ik op en slaat
mij een ander stuk.

[p. 751]

Later thuis

De kunstenaar hoort zijn herinnering
steeds te herzien, zei mij de kunstenaar
en miste met zijn elleboog de bar.
Dus keek ik in de bodem van zijn glas

en zag mezelf naast een morsige man
met brede scheiding en beslagen bril;
de man die mijn vader had kunnen zijn
ontbrak in het beeld, net als
later thuis.