Tirade. Jaargang 30 (nrs. 301-307)

[p. 340]

Miriam Krekel
Twee gedichten

Eindelijk echte mensen

Nu we onze rollen hebben ingestudeerd.
Nu we met het juiste gebaar op het goede moment
(altijd onverwacht)
het mes van de liefde
het mes van de wraak
van de één in de ander
weten te steken.
Nu knaapje passie regisseert.

Kunnen wij ons beperken tot
gesprekken tussen de coulissen:
‘Heb je gegeten?’ en
‘Wat is eigenlijk precies
de dekking van een aansprakelijkheidsverzekering
voor particulieren?’

[p. 341]

Molletje op mijn tuinpad

Eénmaal de kinderen erbij weggeduwd
alsof die niet mogen zien, niet zouden weten.
Eénmaal vloekend bijna gestruikeld
om niet te hoeven stappen op, zo druk met leven.
En toen de derde maal na een trap ertegen
stilgestaan, geknield, bewonderd.

Lieve geenoog, pelswonderschat
met armpjes zo braaf gespreid
in zoete dood.

Het komt me voor dat ik
het zingen zal moeten leren.