Tirade. Jaargang 26 (nrs. 272-283)

[p. 183]

Cees van Hoore
Drie gedichten

Wind zorgt voor onrust in de heggen.
Het gebinte werkt. Ik zie opeens

weer die twee mensen, elkaar omklemmend
in een roeiboot, het onderschrift
dat ik niet lezen kan.

Ze woelt zich bloot, mompelt iets
in haar slaap.

Matige storm. Merk dat ik hunker
naar de verheviging ervan.

[p. 184]

Dierenpark Wassenaar

 

Krachtig, zijn armen naar iets uitgestrekt,

 

staat hij daar op die uitgesleten plek.

 

Van wat hem vellen zou hier nog geen spoor.

 

 

 

Wel enigszins mislukt. Ze knipte hem alleen

 

en op hetzelfde moment voorgoed

 

de schommeltouwen door.

 

 

 

Wil hij je opvangen

 

of duwt hij je juist

 

 

 

van zich af?

 

 

 

Het moet onzeker blijven

 

want

 

niets zwaait terug binnen de kartelrand.

[p. 185]

Zwerver

 

Ooit floot op landwegen de zomer erop los

 

en werd hij wakker in zacht gras, was er een kermisspiegeltje

 

dat aan een boomtak hing.

 

 

 

Maar nu: geen vezel mooi geel paktouw vindt hij nog

 

daar op dat havenplein, waar ik hem steeds weer zie,

 

die zwerver, gestrand in mijn herinnering.

 

 

 

Mijn blikveld werd zijn grondgebied. Ik zie hem

 

scharrelen langs afvalbakken, zoeken naar

 

peuken die er niet meer zijn.

 

 

 

Weg verten, velden, groen domein. Maar

 

te benijden hoe dat vrijgevochtene beklijft,

 

hoe hij zelfs binnen zijn begrenzing zwerver blijft.