deze wijze te realiseren valt. Deze schrijvers zijn niet alleen sociale en politieke, ze zijn in de eerste plaats artistieke chaoten. Sociaaal en politiek voor hen, hoe dan ook, geen kans op voortbestaan. En artistiek, zo mogelijk, nog veel minder.
De fout van de aanhangers van de dialectiek. Ze denken dat er alleen maar wijziging, wording is, en vergeten dat een paar dingen onwrikbaar blijven. Een kwade daad wordt nooit een goede, een goede nooit een kwade.
Er is iets dat vast staat, temidden van alle onafgebroken turbulente en trage verandering. En al stond het niet vast, wij mensen willen dat het vaststaat. Het verlangen naar het stabiele, zou dat niet al kunnen verwijzen naar een aan het bestaan zelf inhaerente stabiliteit?
Dilthey: In dem Individuum, das zum vollen Bewusstsein über sein Wesen gekommen ist, sind Realität und Idealität des Geschichtlichen eine Einheit, in ihm ist das Erleben des eigenen Selbst identisch mit dem Verstehen der Universalhistorie; es denkt sich im Grunde deshalb in die Geschichte hinein, weil es sie ist.
Idem: nicht Dialektik, sondern Hermeneutik!
De decompositie van de wereld.
It is worth noting that the desire to dissolve philosophical problems is connected at a deep level with the desire to transform man into a post-historical being by way of political revolution. No sane man would deny that human beings are oppressed by historical arrangements, or that traditional philosophical problems are often irritating in their obscurity and, all too frequently, stimulate the formulations of charlatans. It does not follow from this that oppression will be removed by the suppression of history, an act that would presumably suppress human beings as well.
Stanley Rosen, The Limits of Analysis.
We know that we have made no discoveries, and we think that no disco-
Auteursrechtelijk beschermd