Tirade. Jaargang 25 (nrs. 262-271)

[p. 357]

Anton Korteweg
Drie gedichten

Geen hand door het haar meer.
Mond op de wang al.
Ogen naar binnen.
Toen. Dat was al.

Daarna moest wel volgen
het lichaam en ging:
blijvend zich elders bevinden.

Het is nog altijd bij me,
zonder jou.

[p. 358]

 

Men verplaatst zich, maar

 

nooit even snel, in

 

tegengestelde richting.

 

 

 

Nooit met eenzelfde zakdoek

 

mooi symmetrisch wuivend -

 

even wit, even droog.

 

 

 

Eén blijft er staan,

 

verwijdert zich.

 

 

 

Bij gebrek aan wie verliet

 

langzaam kleiner wordend.

[p. 359]

 

Wie was verplaatste zich, verdween. Wie zich bevond

 

bevindt zich elders. Of niet meer. Zo gaat het.

 

Waarom toch leg ik me daar niet bij neer?

 

Eens wasje om en op en in me. Nu nooit meer.